Bu diyardan gidemez,
Sen varsın.
Bu deveyi güdemez,
Sen olsan ne yaparsın,
Güzel kız?
Tabut tabut evler
Tutmaya
Tutuşur eller.
İsli çıraların, çağ,
Durmadan öksürttüğü
Şunlar ki güvende
Bir uğrağa uğrarlar
Aşk dükkanı anda
Can ile bazar olur.
Şunlar ki ellerinde
Sizi kötü tanıtırlar
Bir gün tanışırsınız
Önlemeye kalkmadınız
Anlarlar.
Sıcak tutan soğuklarda
Biten yokuşta
Başlayan düzlük,
Bellekte kalanlar
Unutulmuş olsa
Kent dışı bir yerde
Yanda, altta, üsttekiler
Yirmi yedi daire apartman
Yatmış sanki ölüm uykusuna
Donmuş zaman.
Çıt yok
Coktan bitmis konusacaklarimiz,
Tekrar tekrar konusalim.
Aksamdir alkol, aslinda kaniksamisiz
Gel yine seviselim.
Bos Ver bir dolu
Yarımdır tam kaç yan
Yazın - - ne demeye geldiği
Hüznün keyfini sür!
Sizi tutuyorlar bırakırlar bıkarlar
Acımasızdır uzak
Batık, sapa evlerden
Durur durur bir patlak.
Sokağın başında duvara
Çakılı
Okunmuyor - - toz toprak.
Geçtiler kolayca aşkları, evleri
Geçer sandılar.
Neydi mutluluk
İster sandılar.
Onlara göreydi
Behçet Necatigil tabiri caizse şiirimizin ordinaryüs profesörlerinden. Edebiyatla çok içli, dışlı bir insandı. Edebiyat onun tam anlamıyla hayatıydı. Böyle bir şair, bir daha dünyaya zor gelir.