bazen her şeyi unutup dalıyoruz hayatın içine, gözümüzde sır perdeleri, güzel yaşanmışlıklar, tadı damakta olan hayaller… her şey küçük bi rüzgârda kaybolup gidiyor… ve unutuyoruz her bir şeyi…
bazen de öyle dalıyoruz ki hayatın içine, hiçbir şeyi unutmuyoruz… her şey gözümüzde büyüyor… insanları affetmeyi başaramıyoruz. allah affetmişse kul kim oluyor?
bazen bi el değiyor ve çorap söküğü gibi giden hayatımızın gediğine oturtuyor sancıları… boğazda bir düğüm yutulmayacakmışçasına, kalıyor kelimeler yerine... ama söylenmeli… ama kifayetsiz…
sonra bazen biri çıkıyor karşına “her şey güzel olacak, ben yanındayım sonuna kadar” diyor. bazen de bakıyorsun “gitmez” dediklerin gitmiş oluyor…
>Gidişinle Agrı güneşe küsmüştü
>Hayat yaşanmışlar içinde kötü
>Yaşanmamışlar arasında ise
>Anlamsızdı
>Gidişinle geceler
>Nefret saçıyordu gülüm ve ben bu nefretler
Devamını Oku
>Hayat yaşanmışlar içinde kötü
>Yaşanmamışlar arasında ise
>Anlamsızdı
>Gidişinle geceler
>Nefret saçıyordu gülüm ve ben bu nefretler
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta