Ömrümüzün en bakir manzarasıdır çocukluğumuz.
Yaşadığın sürece yol alırsın, yaş alırsın, insanlar değişir, hatıralar katlanır büyür, gördüğün bütün resimler değişir de;
bir tek körpe duyguların taptaze durur belleğinde.
O masum anılar usta bir ressamın fırçasından çıkan tual gibi gözbebeğinde rengarenk döner durur asla silinmez.
O silinmek bilmeyen capcanlı manzarada ailenle, sevdiklerinle birlikte geçirdiğin ilk bayram sabahlarının sımsıcak duygusu vardır.
Seneler sonra yudumladığın çayla, içinden uğurlamaya kıyamadığın ne varsa yeniden gözünde canlanır.
Sarılamadığın, dokunamadığın, gidemediğin her anı burnunda tüter.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta