9]Ali Galipçi, Çerkez Ethemci asayişsizlikler, Çapanoğulları, Adapazarı, Düzce ayaklanmaları; Konya Deli Baş ayaklanması, 1. ve 2. Anzavur ayaklanması vs. ile Anadolu direnişi akamet uğratılıp boğulmak istenmiştir. Yine Anzavur komutalı dinci ve dinsel amaçlı Hilafet ordusu gibi karşı direnç odaklı olumsuzlukların da, dinsel, kimi cami destekli, kurtuluş savaşını akamete uğratma amaçlı bir karşı olunuşlae içinde olduğu da hemen aklımızın yanı başında olmalıdır.
Bir araçsal parça, unsur olan manevi katkınlıkta oluşmaları, hepten de, masummuş gibi görmezden gelmeyelim. Yine buradan da, tüm dinsel oluşmalar suçlu ve karşı dirençmiş gibi asla ve asla görülmemelidir. Çünkü bunlar kurtuluş felsefesinin asli unsuru değillerdir. Abartılı ve akılcı olmayan ortaya konuşlarla, bunlara pay çıkaracağız derken, oluşum muhatapmış gibi zarar görür.
Hele daha sonraki Şeyh Sayıt ayaklanması. Milli Aşiretler ayaklanması, Ermeni İntikam tugaylarının fırsatçı hareketleri, Karadeniz'de Rum Pontusçu isyanları, Demirci Mehmet Efe isyanı içinde, Anadolu hareketi nasıl başarı ile çıktı? Bu iyi bir analizin konusudur. İşte böylesi büyük ve kutsal bir hareketi, asker ya da cami bazında veya inançlı inançsız eksenli görürsek; iş, içinde çıkılmaz bir cılızlık olur.
Bir ülkenin işgali inançlılığın yâda inançsızlığın bir ürünü olmayıp, emperyalizmin sömürge işgali idi. Direnişte sömürüye karşı olmanın fevri bilinç ve direnci de bu sömürüye karşı oluştu. Emeğe, özgürlüğe, sahibiyetçi oluşlara sahip çıkma zorunlu gayreti idi. Bu bilinci ortaya koyanlar dindar da dinsiz de; Müslim de, gayri Müslim de; kadın da, erkek de; çocuk da, genç de; efe de, yörük biçimli de; olumlu da, olumsuz da; oluşmaların içinde belirecektir ve belirmişlerdir de.
..
Kimi mazide bulur güzelliği; kimisi hayallerde
Oysa güzellik ruhtadır; bir lâlede bir gülde...
Kimi modada bulur başarıyı,kimisi alkışlarda...
Oysa başarı sendedir,kalbinde ve beyninde...
Kimi hayır denizinde yüzer; kimisi de şerlerde...
Oysa gemin batabilir; belki(!) uçar yellerde...
Kimi huzur sükûn diler,kimi eğlencelerde...
..
Geleceğe yontulan zaman diliminde
kör tasmasının bulunulan o anın,
umudun yolunu gözlüyor adam.
Yoksa gözlemiyor mu, yoksa
bir kararsızlık başkaldırısı mı?
Bekliyor bir şeyi, elin tetikleyişini.
..
Toplum, yaşama nesnelerinin üretilişindeki iş bölüşücünü ve bunların üretiminin sonunda paylaşım ilkelerini düzenler. Bu üretilenin, gereksilerin şu kadarını Yüce Ruh tarafından, sana rızık öngörüldü denilebilir mi? Bu tür sözde Ruhun söylemi, Ali, Veli gibi, egemenlerin talebi olduğunu kuşkulanmaz mı?
Nitekim bir inanışın pratiğinde, savaşta ele geçirilen 24000 koyundan, savaşa katılanlara 4 er tane pay, yâda ganimet verilmiş. Ama inanmayan, savaşmayan cephe gerisindeki zenginlere 100 er tane koyun verilmiş. Gerekçede hazır! Mevcut İnanca gönüllerini kazanmak içindir! İnanmış mantık sormaz. Demez ki; biz davaya inanırken, payla mı inandık? Bize neden; eza, cefadan gayri, hiç pay verilmedi? İnanmayanlara illa bir pay verilecekse, birer tana verilse idi, gönülleri olmayacak mıydı? Küserler miydi? Bu tutum açıkça rüşvettir. Hem rüşveti yasallar, hem inandırma konuşma söyleminizin zayıflığını belgeler ki; ancak sözün sağlamlığı ile değil, rüşvetle inanca katılım sağlarsınız, demek olur. Hele ki haldeki inanırlardan ziyade inanmayan akıllı düşman zenginlerin kazanılması daha önemlidir algısını, hiç kuşkusuz ki vermiştir. Bu da tercih edilmemesi gereken yoldur.
İşte hak etmeden kazanmanın yolu zımnen meşrulaştırılmakta belki de bilmeyerek. İlla da o günün mevcut koşulunun pragmatik faydacılığı bu akıllılığı gerektiriyordu aslında. Birileri hem inanacak, hem savaşarak rızkını sağlayacak, ama buna rağmen; üretirken, nasibi azalıyor. Lakin diğeri hem inanmayarak, hem emek katkılığı koymayarak, hem de düşman olarak eza cefa yaparaktan, fazla fazla rızık sahibi oluyordu! Bu da adalet oluyor. Köleci toplumla ortaya çıkan anlayış:”” Çünkü kazanılanda kimine çok kimine az rızık vardır! ”” söylemi, ta Mısır'dan beri söylene gelen inanılan laftır. Ve her inancın temelinde var.
Tabi toplumsal vicdan da, bu yapılanmaya göre olacaktır. Doğru eğri de, bu anlayışa göre, haklı haksız sayılacaktır. Böyle sürdürülmediği için de, böyle yapılaşma, toplumsal talepte yoktur. Rızık nesnel, üretim nesnel, paylaşım nesneldir. Buyurucun adilliği kabule şayan değildir. Nesnel bir talebe, tamamen öznel bir anlayışla, ruhsallık atfedilmiştir egemen çevre anlayışlı dikte ediştir. Adalet anlayışı, her ne kadar “”Yüce Ruhtan geldi”” deseniz de bu söylemler gününün nesnel, çıkarsal, egemenlik sel, insansal, konjonktürlü olmaktan, elini çekemiyordu.
..
Müslümanlar ayrı ayrı,
Hep dizi dizi kol.
Onları birleştirmek başarı,
Çiçek gibi nazik ol...
Aşka namus ver,
Kırmızı güle koku.
..
Deli mehmet
mehmet deli gibi balkonda dolaşır
sulh için çalışır
başarı başarısızlığa karışır
başarısızlığa şaşırır
aşk hayatı içinde çalışır
..
Kaderi yazan kalemlerin cızırtısı, uykularımın tenine dokunur. Uzak bir coğrafyanın soğuk iklimi, iliklerime kadar işler. Terlediğimi sanırken, üşüdüğümü hissederim. Bir demet müşkülün girdabında, hafakanlar düşer çare ve çıkar yol düşüncelerime. Sağ duyum yeni bir düş aralığında, kucağında bir tomar dosya ile hafızamı silkelemekte olup hiçbir şeyin ne çok bedellere karşılık olduğunu belleğimdeki ekrana dökmektedir. Yine, hisseme düşen dünyanın ziyan göreceğine mutabakat teyidi koymaktayım anlaşılan.
Çayırlar toz çiçeklerini açmıştır çoktan ki, bende bir eli kolu bağlanmışlık hali, istemlerin ötesinde tembellik rehaveti, göz bebeklerimin büyümesine eşdeğer, akamet nüksettirir. Hafızamın bir yerinden açılan koridorda, harından başakların kuruduğu, tanelerin kavrulduğu, elem ve acı kusan bir zaman penceresi açılıverir. Alem, bıçaklarını bileyip hasadını tırpanlamaya başlamışken, benim yoncalarımın bile benim gayretimden ümidini kesmişçesine, yapraklarını karartıp rüzgara vermeye başlaması hazindir. Hangi kıracın kayalıklarında keklikler şakıyorsa, söylenen şarkılar ve lezzet hayalleri bana yabancı ve eldir.
Yamaçlarda pare pare yer etmiş, yel tutup dalgalanan buğday tarlaları, güneş bağrına aşk ettikçe, sahibinin geç kalmışlığını, hebayı ve hüznü resmeder. Halkın dikkatini çeken beceri ve başarı tutkunları, geceyi gündüze katıp çalışıp çabalayarak harman sonuna ter dökerken, Hakkın dikkatinden hicap duyan bir mağdurun ruhu, şafak öncesi uykunun en tutkun yerinde aklını zorlamaktadır. Cesetle canın ayrı düşmüşlüğünün çaresizliği inler, fikirler fiillere yalvarır. Destur, yakınla uzak arasındaki ipi, irtibatı koparmıştır. Konu bir bilinmez kudretin amanı ve inisiyatifindedir.
“Ben önceden yaşadım! ” misalleri aks eder, tevatür aynalarına. Ak beyaz kara bakmaktan kararan gözler, ışığa bakarken karanlığın dibini şırınga eder, öngörülerine. Görülen; Atiye cisimsiz bakış açısının koordinatları olup, dik doğru çizgilerin kesiştiği noktalarda yaşanmamış olacakların, şifreleri kodlanmıştır. Elde edilense, bu veri akışının arşivlenmesi esnasında okunabilen, lahuti fizibilitelerin kalın çizgilerle yazılmış satır başlarıdır. Şaşkınlık bir akarsuyun akışkanlığında, taştan taşa yalpalayarak mukadder şeklini alır elbet. Ve su yatağında, arkasında zaman kuvveti oldukça içeriği çamurda olsa arı duruda olsa, ona göre hızlı veya yavaşça akacak.
..
Marifetli çılgın,
Utangaç gibi durur.
Rüzgarla yarışmaya kalkar.
Adını duymak ister.
Tarihe yazılmış olarak...
Anlına yazılmış ama elindekileri gör...
..
Bir elin parmaklarını doldurma uğraşıyla geçer öğrencilik yılları
Öbür ele dokunmak büyük bir mutluluk bence
Büyük bir başarı.
Çıkamadın mı dışarı haftalarca
Kırıklar taktı mı kanca
Derslerden sıkılınca bunalınca
Eğlenemiyorsan gönlünce
..
CHP başkanlığına ikinci adaydı sayın Haluk Koç. Fahri olarak çalışmaya teşekkür duygusuyla karşılanacak bir yeterlilik ile ekmek parası kazanmaya benzetildi bu amaç. Parti çalışmaları neye benzemiş olduğu, bugünkü hükümet ile sırtarıyor her hali… Sabret Cumhuriyetim…
Yalvarıyorum Üniversitelere, bir çocuğumuzu sunun bari başkan adaylığına!
Bu devran gitmeyecek hiç böyle. CHP’nin değişim isteği sadece başkanlık yetersizliği. Sayın Baykal’dan özür dilettirecek tekliflerdi şimdiye kadar. Sayın Baykal CHP ruhuna saygın emeği veriyor zaten, bütün içtenliği ile. Ondan güçsüzü gelsin diye başkan değişikliği dilemedi meclis ve o meclisten saçılan yoksulluğu sabırla seyreden Türk milleti. Sabret Cumhuriyetim…
Yalvarıyorum Üniversitelere, bir çocuğumuzu sunun bari başkan adaylığına!
..
Vatikan insanlığa azap kurumu. Yeryüzünde insan ticareti hiç azalmadı, önlenemedi. Kadın, çocuk, erkek satışı ve kaçakçılığı esir kampı namını korudu. Bir istatistiğe göre (4 ocak 2009 tarihli Stern dergisi, Almanya) : Bir tek beden satışı ile 79 000 Dolar yıllık gelir sağlanıyor, satılan beden sayısı ise ülkelere göre 10 000 ile 975 000 arasında. Gelir toplamı ürpertiyor. 30 milyar dolar yıllık bir düzenli gelir kaynağı…
Esir işçiler bunlar. Bu bir işçiliğin diğer alanlarını düşünmek zor geliyor vicdana, araştıranlar sağolsun, varolsunlar. Ne zaman bir silah buluşu olsa, seçilen denek toplumlara uygulanıyor serkeşçe. Hiroşima, Nagasaki, Filistin bir türü, Irak, Afganistan, Afrika diğer türü… Silah ve işkence sömürge saltanatı, insan ise bilim, ilim kaynağında düşün birimine toplu değeri ile bilgilenme sanatı. İnsan sanat varlığıdır, şeytan sanatı ateş ile yakan. Belki bu yüzden yakılmıştı onlara bu aynı ateş ve ‘soykırım’ diye adlandırılan insan ayıbı. Yahudi hukukta boğuluyor, insanı ise hukuksuzluk boğuyor.
Beden gibi dünyanın da dörtte üçünü su oluşturuyor. Vatikanın toprak, mülk varlığı yeryüzünün dörtte üçünü aştı belki. Putperestlik çağı paraperestliğe dönüştü beş bin yıldan bu yana varılan çağ dönüşümü olarak. Çocuklarımıza paraperest bir yarını emanet bırakabilecek miyiz? İnsanlık deyimi böylece yerini şeytan şeytanlığının uzmanıymış demeye bıraktı.
Hukuk yürürlüğünü korumalı
..
Günleri ayları dolduran umuttur mutluluk
Hayal kurmak ve istemektir mutluluk
Sınırsızca kendince kendin gibi sevmektir mutluluk
Oruçlu birinin iftarı beklemesidir mutluluk
Çay bahçesinde sevdiğini beklemektir mutluluk
Gurbetin bitme vaktinin gelmesini beklemektir mutluluk
Başarı yolunda azimle zirveyi zorlamaktır mutluluk
..
Beyazda umut ve masumiyet
Kırmızıda öfke ve aşk
Sarıda zenginlik ve bilgi
Morda ağrı, keder ve hüzün
Siyahta asalet ve azim
Mavide başarı ve mantık
Lacivertte zor kararlar
..
Hasan Azkıran 11 Nisan 1940 yılında Kastamonu ilinin Hanönü ilçesine bağlık Demirci Müezzin Hatip köyünde doğdu. İlk okulu Halkabük ilk öğretim okulunu bitirdikten sonra 1952 yılında ailesiyle birlikte İstanbula gelerek, Üsküdara yerleşti. Çeşitli iş kollarında çalmışarak kendi başına ayakta durmaya uğraş verdi.Henüz öğrencilit yıllarında iken 1957 yılında 17 yaşında Devlet Memuru oldu. Gönderildiği hizmet içi tekâmül Kursunu birincilikle bitirdi. 1958 yılında Şef oldu. 1960 yılında askere gideceği sırada 1960 ihtilali vuku buldu. Askerli bir yıl tecil ettirilerek Müdür Yardımcılığına getirildi. Üstün bir zekâ ve kaabiliyete sahip olan Hasan Azkıran 1961 - 1962 yıllarında askerliğini bitirerek, bağlı olduğu kurumda tekrar görev aldı. Teşkilatın yönetici kadrıolarıyla Ümraniye-Üsküdar-Beyoğlu-Eminönü ve Kadıköy gibi büyük ilçelerde görev yaptı. Teşkilatta 27 yıl çalıştıktan sonra kendi isteği ile 20 Temmuz 1983 yılında emekli oldu.
16 yaşında tanıştığı şiir ile dostluğu halen devam eden Şairk Hasan Azkıran, Şair Behçet Kemal Çağlar gibi büyük ustalara çıraklık yaptı.
Memuriyetiyle birlikte bazı mahalli gazetelerde ve dergilerde köşe yazarlığı yapan Azkıran, 14 yaşında Halk evlerinde eğitimini gördüğü Tiyatrolarda da rol aldı Devlet Tiyatrolarında ve özel sahnelerde rejisörlük yaptı. 1970 li yıllarda Lise Son Sınıf öğrencilerini İstanbul Şenliklerine hazırlayarak, büyük Başarı ödülleri aldı.
1984 mahalli seçimlerine katıldı, mahallesine muhtar seçildi. 5 yıl muhtarlık yaptıktan sonra 1989 smahalli seçimlerinde Ümraniye ilçesine bağımsız Belediye Başkan adayı oldu ve fakat seçimi kaybetti. 2009 mahalli seçimlerinde Demokrat Partinin çağrısı üzerine Üsküdar Belediye Başkanlığına altarnatifsiz Aday oldu ve fakat Partinin maddi destek vermemesi ve kendisinin de maddi imkânı lmadığından seçimi kaybetti.
Hasan Azkıran; 7 Aralık 1994 yılında Türkiye Şair Ozan ve Yazarlar Kültür Derneği Genel Merkezini kurdu ve halen bu derneğin değişmez genel başkanlığını sürdürmektedir.
Şahsına ait GÖNÜL IRMAĞI-ATAMIN İZİNDEYİM VE MUSTAFA KEMALİ ARIYORUM İSİMLİ ÜÇ ŞİİR KİTABI İLE 6 TANE DE ATATÜRK TÜRKİYESİ ŞAİRLER ŞİİR ANTOLOJİSİNİ ÇIKARDI. Bunların yanı sıra Gönül Ekspresi ve Ülkemiz isimli iki haftalık Siyasi-Edebi - Bağımsız gazete çıkardı ve bu gazetelerin imtiyaz sahibi ve başyazarlığını yapmaktadır.
Her yıl geleneksel olarak Türkiye genelinde ödüllü şiir yarışması düzenlemekte ve kazanan gönül dostlarına ödüllerini büyük bir zevk ve heyecanla yaşamaktadır. Ayrıca yine her yıl Türkiye genelindeki gönül dostlarının katılımıyla Antoloji çıkarmaktadır.
..
Sevgili kelebek çocuk….
“Sen bir hiçsin! ... Kendini özgür bırakıncaya kadar.”
Geçmişimde olan biten tüm yaşamış olduğum kötü anılarımı bağışlıyorum. İçimdeki “TIRTIL DÜŞÜNCELERİMİ” bağışlıyorum. Daha “VERİMLİ”, daha “ÖZVERİLİ”, daha “YARDIMSEVER” olmak ve “BAŞARI” için seçtiğim yolu “BAĞIŞLIYORUM”
- Nereye kadar gidebilirsem gideyim “GEÇMİŞİM İLE GELECEĞİM” arasında en önemli olan “BU GÜN” kelimesinde “DÖNÜŞÜM” noktamı yakaladığımda verdiğim “KARARLARIMI” bağışlıyorum. Uzun yıllar “BAŞARISIZLIĞIN” gölgesinde “KENDİNİ İFADE” etmeden yaşarken “İNANCIM” sonsuz, “BEN, KENDİMİ GERÇEKTEN SEVİYORUM. VE KANDİMİ BAĞIŞLIYORUM”. İçimdeki kelebek çocuğu da seviyorum ve bağışlıyorum. Bir gün, “TÜRKİYE” sonrada “DÜNYA” beni konuşacak diye düşünen SESİMİ bağışlıyorum. İnsanları “DEĞİŞTİRİP, GELİŞTİRİP, DÖNÜŞÜME” uğrattığım zaman, işte, o zaman bir yerlerde olmanın hazzı içerisine gireceğim. Sevgili Kelebek Çocuk ise hep mutlu ve içindeki huzurla bütünleşecek. Değişim yıldızımın gölgesinde bulunmaktan zevk aldığım, Ve dönüşüm güneşimin farkındalık imajına ulaşabilmesi için elimden geleni yapacağım. DEĞİŞİM YILDIZIMI BAĞIŞLIYORUM…
..
Geçen zamanı durdurmayı istemek, en güzel anları saklamayı istemek
Düşünsene ne hoş olurdu
Sevdiğiminsanları hep yanımda tutumak onlarla yaşamak
Başarı dolu vaktitleri dondurup koymak odanın bir köşesine
Yaşanılan aşkların benden hariç kahramanalarını kafese koyup kusşlar gibi muhafaza etmek
Yok yok deli derler adama sonra!
Ama geçmişte kalan güzellikleri saklayamasamda; resimler, küçük kağıt parçaçıkları onlarda olmazsa aklımın hatıra köşesinde saklıyorum hepsini
..
KERBELA
(-Muharrem Ayına Bakış- yazımın devamı olarak kaleme aldığım Kerbela çalışmasını biraz teferruatlı anlatmak için diğer yazımdan ayırdım.)
Peygamberimiz Efendimiz Hz. Muhammed (SAV) in vefatı ile Asr-ı Saadet devri kapanmış, bu hayatın gölgesinde Hulefa-i Raşidin (4 büyük halife) dönemi başlamıştır. Kur’an’ın gölgesinde, sünnetin ışığında, adalet ve doğrulukla yönetilen 30 yıla yakın bir zaman. (632-661)
Hz. Ali’yi halifeliği boyunca rahat bırakmayan Ebu Süfyan’ın oğlu Muaviye, hakemler olayında küçük bir hileyle halifeliği saltanata dönüştürerek Emeviler Devletini kurmuştur. (661) Hizmeti saltanata dönüştürenler, saltanatlarını korumak, hâkimiyetlerini kollamak için; zulüm ve baskılara sarılmışlar, gereksiz vergilerle milleti canından bezdirmişler, zevk-ü sefaya dalmışlardır.
Şuara veya hakemler tarafından seçilen halifeye biat etme âdeti Hz. Muaviye’nin ölümüyle son bulmuş, Muaviye ölürken oğlu Yezit’i halife tayin etmiş. Böylece İslam tarihinde bir ilk, halifeliğin babadan oğula geçme hadisesi başlamıştır.
..
Erenlerin dıyarı
Aşığın gerçek yari
Aşk ile söndür narı
Erzurum dadaşları
Renkleri mavi beyaz
İsmini tarihe yaz
..
Kimindir
Hapis hane oldu bütün okullar
Soruyorum bu başarı kimindir
Bak kapandı demokratik tüm yollar
soruyorum bu başarı kimindir
..
Başarı şiirleri kısa ve uzun olarak ünlü şairlerden Başarı ile ilgili şiirler ve sözleri
Ülkemizde ve dünyada eğitim bir ülkenin ilerlemesi,kalkınması,ayakta durması için olmazsa olmazların başında gelir. Toplumları geçmişiyle yarınlarına daha emin adımlarla taşımak için eğitimin çok önemli misyonu vardır.Bu misyonun devamlılığı için eğitim her zaman taze kana ihtiyaç duyar.Bunu da kendisinin geçmişten bu yana yetiştirdiği bireylerle gerçekleştirmeye çalışır. Bireyler farkında olsun ya da olmasın formal ya da informal bir şekilde eğitime katkıda bulunurlar. Eğitim yaşı formal anlamda belki 36 aya kadar düştü ve 3 yaşından sonra belki yaşam boyu eğitim programlarımızıda dahil ederken hayatımızın büyük bir kısmı eğitimle geçmekte. Ülkemizde İlkokul,ortaokul,lise,lisans,yüksek lisans,doktora eğitimi tamamlandıktan sonra bu aşamaların herhangi birinin ardından iş hayatı başlamaktadır. Eğerki öğrenci bu aşamalarda büyük başarı gösterirse belkide yurtdışına gitmekte ve dünya sıralamasında üstlerde olan üniversitelerce "beyin göçüne" dahil olmaktadır,burda yatay bir beyin göçü yaşanmıştır. Yatayda yaşanan bu beyin göçü geri dönebilir,gittiği yerde daha donanımlı olup yuvasına dönebilir,kendisini olabildiğince üst seviyelere taşıyabilir ya da bir aşamada sistemden kopup başka bir hayat yaşayabilir. Zaten bu seviyeye geldiyse kopması düşük bir ihtimal gibi...
Gelelim dikey beyin göçüne. O kadar eğitim alıp teog,lys,kpss,ales,yds girip bölümü,mezun olduğu üniversite ne olursa olsun. Bu sınavlarda başarı elde edemeyen birey,hayatının başlamasını hep ertelemiştir.Zaten başlayacak gibi durmuyordur. Matematikteki dikey eksende gibi aşağı yukarı hareket eder,davamlılık,kararlılık göstemez.Hep pişmanlık yaratır geçmiş tercihleri;keşke daha düşük bir puanlı bölüm yazsaydım da atansaydım diye çünkü yüksek puanla öğrenci alan bölümlerden mezun olan çoğu aday şuan işsiz ve iş beklemekte.eeee ister istemez insan beyni hemen kıyaslama yapabiliyor,benden daha düşük puanla yerleşti ama hemen iş sahibi oldu bense kpss 10 kez girdim olmuyor,alım az puanlar yüksek. Bu şekildeki gibi mezunlara verilen ilk tavsiyelerden biri "özelde çalışsana", oluyor. Özelde özel kölelik yaptırılmak isteniyor ve aday bunu son çare olarak görüyor.Dİkey beyin göçü bireyi hep en derinlere,eksilere,depresyona,tükenmişliğe ve hatta örnekleri çok ihtihara kadar götürebiliyor. Madem 20 yıllar boyunca eğitim almış bireye çıkışta diplomasıyla birlikte iş vermeyecektiniz, neden 20 yıl meşgul ettiniz. Tabikide kendi tercihi bu ama bir zahmet eğitiminin karşılığını da bir nebzede olsa veriniz.
Osmanlı Devletinde Tarhuncu Ahmet Paşa öncelikle devletin geriye doğru on yıllık harcamalarıyla ilgili bir araştırma yapmıştır. Bu araştırma sonunda devletin yıllık gelirleri ile giderinin ne kadar olduğunu yaklaşık olarak hesaplamıştır. Böylece devlet gelirleri ile giderleri arasında denge kurarak denk bütçe yapmayı planlamıştır. İlk kez modern anlamda bütçe hazırlamış, gelirlerin 24 milyon, giderlerin 25,5 milyon altın olduğunu tespit etmiştir.Bütçe açığının saray masraflarının çokluğundan ve lüzumsuz hediye ve bahşişlerden kaynaklandığını görünce, bunları azaltmaya çalışmıştır. Bu çalışma hep hoşuma gitmiştir Tarhuncu Ahmet Paşa ne güzel yapmış,belkide herkes ayağını yorganına göre uzatmış, Devlet bir nebzede olsa toparlanmıştır.Şimdinin teknolojisi,bilgisayar çağı,ilerlemiş eğitim seviyesi ve yüksek kültürü düşünüldüğünde acaba diyor insan çok mu zor denk bütçe gibi bir çalışma yapılarak eksiğimiz fazlamız nedir?, şu bölümlerden,şu işlerden önümüzdeki 10 yıl alımlar az olmalı,gençlerin bu mesleklere yönlenmesi ihtiyaçlar doğrultusunda kısıtlanmalı. Ama nerde? Artık elini sallasan herkes üniversite mezunu,bu anlamda eğitimin denkliğide hesaplanamz mı? Mesela bir A mesleğinden 5000 kişiye ihitiyaç varken 30.000 kişiyi mezun etmenin mantığı nedir. Her mezun iş bulmak zorunda değil diyor bazıları ki bunu diyenlerin zeka seviyesi tartışılır.25 yaşından sonra çaresiz, boş boş gezen diplomalı işsizler,ailelerine karşıda mahcup olmakta,hayatının en önemli yaşları 20li yaşlar çok sıkıntılı geçmektedir. Artık hayat 30-35 yaşında başlamaktadır.Dikey beyin göçüyle 20 yıl aldıkları eğitim yavaş yavaş dibe vurmakta ve bu gençlere eğitim veren öğretmenlerinin,doçentleri,profesörlerinde verdiği eğitim boşa çıkmış olmakta.
Sahi biz niye eğitim alıyoruz, eğitim-öğretim ortamları niye var?
..
Nasıl bir gençlik yetiştirmek istiyoruz?Bu konuda yeterince net miyiz? Toplumdaki değişik kesimlerin kriterleri veya idealleri birbirine yakın mı?Peki ülke gençleri ve dünya gençleri yeterince tahlil ediliyor mu?Anketler analizler yapılıyor mu?Tüm bunlar sağlıklı bir planlamaya dönüşüyor mu? Sorduğum hiçbir sorunun cevabı tatmin edici bir 'evet' değil bence...
Bu ülkede dindar bir gençlik yetiştirme ideali var.Vatansever bir gençlik ideali de var,sorumluluk ve vefa duygusuna sahip bir gençlik isteyen de var;Geleneklerine,örfüne,tarihine bağlı milliyetçi bir gençlik isteyen de..Sorgulayan,insanı merkeze alan,evrensel düşünen,dayatmacılığa karşı yaratıcı insan yetiştirme hayali de var.Peki bütün bu istek ve idealler ,ülke ve dünya gerçekleri esas alınarak bir süzgeçten geçirilebilmiş mi? 'Hayır' . Analizler yapılıp bunun ışığında 50-100 yıllık eğitim projeleri siyaset üstü bir özen gösterilerek hazırlanabilmiş mi? 'Hayır'.
Ortaöğretim kurumlarımıza bakıyorum da hiç bir uygulama tarafsız bir harmandan oluşan ideal bir gençlik yetiştirme amacında görünmüyor.
Çocuklarımız ağır bir ders yüküyle karşı karşıya bırakıldığı için, velilerimiz karne başarısıyla övünür hale gelmiş;liseler üniversite başarısını başarı karnesi kabul etmiş durumda.Öğretmenler bu acımasız yarışın,sınav yoğunluğunun ahlaki zaafa uğrattığı öğrencileri sınıflarda vukuatsız tutmayı neredeyse başarı sayacak hale geldiler. E! O zaman hani ideal gençlik?Bu gençlik okullarda yetişmeyecek de nerede yetişecek?...
..
Futbol günümüz dünyasında en popüler spor dalı olmayı açık ara sürdürüyor. Başka başka sporlar, boks gibi, basketbol gibi, atletizm gibi, zaman zaman tahtını zorlasa bile, onun seyirci potansiyeline ve insanları çekiciliğine çok da fazla yaklaşamıyorlar... Kazanmak her zaman gurur veriyor tabi ki sporda da başka başka şeylerde de... Son zamanlarda fanatiklik aldı başını yürüdü... Bu sadece bize özgü değil, bütün dünya da fanatizm futbolu, futbolcuyu ve seyirciyi avucunun içine aldı... Rakip takımın futbolcuları ve seyircileri adeta düşman bir ülkenin askerleri gibi gözüküyor öbür takımın taraftarlarının gözüne... Oysa böyle mi olmalı? Hani spor dostluk ve kardeşlikti... Hani sağlık ve zindelik için yapılıyordu bu spor ve onun bir şubesi olan futbol...
Bu gün futbol piyasası dev bir endüstri artık. Ülkeler ve o ülkelerin öne çıkan takımları hem bu işten milyarlarca dolar para kazanıyorlar hem de ülkelerinin reklamını, tanıtımını yapıyorlar... Biz Türkler ise yıllardır başarıya aç olduğumuz için, kazandığımız her başarı gözümüzde büyüyor ve adeta efsaneleştiriliyor, hem basın hem de halkımız tarafından... Hatırlarsınız mutlaka, Puşkaşlı Macaristan'ı elli sene önce 3-1 lik skor ile yendiğimiz galibiyet yıllarca kutlandı, basında ve her yerde konuşuldu durdu...
Eski zamanlarda maçlara giden büyüklerimiz anlatırdı, seyirciler karışık oturduğu halde hiç kimse de birbirine yan gözle bakmaz, kötü söz de söylemezmiş... Şimdi öyle mi? Maç bittikten sonra, cadde de bile rakip takım taraftarlarını görseler hemen paça kasnak dalıyor, dövmeye kalkıyor arkadaşlar. Neymiş, efendim üstünde Galatasaray forması ya da Beşiktaş forması varmış... Yapmayın arkadaşlar, hepimizi bu ülkenin vatandaşıyız. Milli maçlarda, var mı Galatasaray ya da Beşiktaş ayırımı?
..
Her işin başı sabırdır,
Başarı sabırla olur.
İnsanı yıkan kibirdir,
Başarı sabırla olur.
Hakikati bulmalısın,
Doğru yola gelmelisin.
..
