Bana İstanbul Deme! Şiiri - Lokman Ali Y ...

Bana İstanbul deme,
Umut coğrafyasının
Başkenti gelir,
En masum rüyadaki
Ebed kaygısında.

Beyoğlu gelir,
Saat başı değişen insanıyla
Gidiş-dönüş aykırılıklarında
Yaşamın bir adım önünde, ya da son takatında

Çağlayan gelir.
Çağlayan isyanların
Çoğul duruşlarında.

Beyazıt gelir, kilim gibi
Tarihin renk kokusundan
Nargile dumanında
Lale duruşunda.

Merhameti gelir insanın
Sadaka taşlarında.

Kitapların yalın kokusu gelir.
Sahaflardan
Minyatür zarifliğinde.

Bana İstanbul deme,
Şiir gelir aklıma.
En gizemli devrik dizelerin döküldüğü
Yere Batan Sarnıcı’nın dinleti tılsımında.

Beyaz yelkenlilerin süzüldüğü
Esinti gelir.
Gülhane sırtlarından
Demlik çay ferahlığında.

Yıldız Parkı gelir.
Gözlerin susmak bilmediği
Kalp çırpınışlarının
Uçuşlarında

İnsanların kendi surlarıyla hapsettikleri evleri gelir,
Karıncalar içindeki kuleler yalnızlığının
Çorbasız komşuluklarında

Aş’ı gelir Anadolu’nun
Bayburt annuğu kokusunda
Lalezar lezzetinde

Yedi gelir önce sayılardan
Sonra gelen sayı sonsuzluktur.
Güzellikler sıralandığında.

Betonlara isyan açan
Devler gelir, çınar adı konmuş.
Erguvanlar gelir.
Boğaz’da, ya da sokak aralarında

Bana İstanbul deme,
Temmuz Dolunay’ı gelir.
Sarı Köşk akşamında,
Nar şerbeti tadında.

Gün batımı gelir.
Karadeniz’e inat
Anadolu Kavağı’ında

Sevgiliye gelişler gelir.
Taksim tramvayında, Kadıköy Vapuru’nda
Körüklü’de veya Metro’da
Gelmek var sevgiliye ama
Adalar faytonunda

Memleketlinin yanında var’oluşları gelir.
Varoşlarında, yahut Mercan Yokuşu’nun terinde.
Bayat simit çıtırında.

Büyü gelir.
Gelinince gidilemeyen
En tutuklu sevdalar yanarında

İstanbul’u yaşamak gelir ayrıntılarında,
Ortaköy cümbüşünde
Yahut Andolu Yakası dinginliğinde

Bana İstanbul deme,
“Seni seviyorum”lu yazdığım şiirleri yazan
Kalemim gelir.

Yok yok sen yine de bana İstanbul de
Varsın depreşsin yürek közüm.
Bir daha, bir daha İstanbul de
Bana İstanbul de,