yokluğunda hiç çıkmadım odamdan.
kitap ta okumadım.
bir muhabbet kuşum vardı onu bile bakmayı beceremedim.
yemedim,içmedim
duvarlara yüzünü çizmeyi öğrendim gözlerimle
elveda
bil ki bu son ağlamamdır
..
artık bende senin gibi olmaya çalışıyorum
öyle vurdum duymaz
öyle asi
neydi bu üstümüze çöken hasret?
neydi bizi bize düşman eden?
bir selamı dudaklarından esirgeyen,
onca kini yüreğine sığdıran neydi?
neydi gecelere isyan ettiren?
inciten öfkelendiren neydi bizi?
beni verme ellere
kilit vurma dillere
uçup gitme düşlerden
bulunamamki ben
beni verme ellere
boş duvarları hayalinle süsleyip
adını yüreğime kazıdığımı
nerden bileceksin
gecenin bir vakti uyanıpta
tek bir sigarayla gözlerimi tavana çakıp
bir parça resminle sabahı zor ettiğimi
bilmezdim sabah uyanışların
sana koşmalar oluşunu
bilmezdim gecelerin
sensiz zifiri karanlık oluşunu
bilmezdim her yüzde seni ararken kayboluşlarımı
bilmezdim yar bilmezdim
senin hüküm giymiş mavilerin var
bahara sevdalı düşlerin:
hep bi zamanla geçiştirdiğin ümitlerin
teninde ayyuka vurmuş belli belirsiz düş kırıkların..
senin özleminde
tavan yapmış hasretlerin var...
yine sensiz bu caddeler
yine sessiz!
izdiham var gecelerde
sokaklar çıkmazında sensizliğin
yine sapasardı düşünceler
isyanım d.g.m'lik
bir imza bir şahit gidiyorsun işte
böylemi söz verdik yıllar önceden
kadehler boşalır durmaz yerinde
sen beyazlarda ben mateminde
çoktan terk etmiş bu şehir beni
içten içe çökertmiş
bir sen kaldın avucumda
bir sen kaldın!
inatla direndiğim bu acımasız hayatta..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!