Biz kızı en çok babası yaralar bayim ve bi o kadar da yaraların dikisinde izi olur parmaklarının. Kocaman elleriyle kocaman dünyalar inşa edebilir kahverengi gözlerine yavrusunun ve en uzak hayallerine dahi taşıyabilir tuğlaları Avuclarinin kırmızılığına aldırmadan.
Fakat başka bir baba daha vardır bayim. Canının yandigini bile bile devam eder parmaklarını geçirmeye, yara aldigi yerlerine yavrusunun. Iste en çokta o kız büyümekten korkar bayim. Eksiktir çünkü. Babasının tırnaklarında kalmıştır umutları ve ayak uçlarında çürümüştür Düşleri. Zamanla Gördüğü her adamda aslında ilk adamı aramıstır. Zira yarası ağırdır ve kanayan yanlarının tek ilacıdir ilk olan.
Hatta biliyor musun bayim. O yara hep kanayacaktir. Ve belkide hayat boyu dikiş tutmayan tek yara olarak kalacaktır..........
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta