AZRAİLİ BEKLİYORUM YA RABBİ
Varlığı önemsiz, cismen muzdarip,
Gam yüküyle dolu kimsesiz garip,
Sağ tarafıp felçli, sol yanım grip,
Derdi derde ekliyorum Ya rabbi,
Şimdi gidiyorsun, git
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
Devamını Oku
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
"BİR HER ŞAHIS VE HER TOPLUM İÇİN BİR ECEL TAYİN ETMİŞİZDİR. O GÜN GELDİĞİNDE BİR SAAT NE İLERİYE NE DE GERİYE ALINAMAZ!" -Ayet-i kerime meali-
"SİZDEN HİÇ KİMSE ÖLÜMÜ TEMENNİ ETMESİN...!"-Hadis-i şerif meali-
"İNSANLARIN EN HAYIRLISI KENDİSİNE VERİLEN UZUN ÖMRÜ İBADET VE TAATLE GEÇİREN KİŞİDİR! İNSANLARIN EN ŞERLİSİ İSE ALLAH'IN KENDİSİNE VERDİĞİ UZUN ÖMÜR'Ü İSYAN VE TUĞYANLA GEÇİRENDİR!"-EV KEMA KAL Fİ MA KAL-(Hadis-i şerif meali)
Hayırlı ömürler ve hayırlı ölümler İsmet bey kardeşim.
Ayrıca; Allah'ın kitabında-Kur'anda- Azrail diye bir melekten bahsedilmez. Ruhları kabzeden meleklerden "ÖLÜM ELÇİLERİMİZ" diye bahsedilir. Yani ruhları alan melek bir tane değil bir çoktur ve hiç birisinin adı Azrail değildir.
Değerli yorumunuza çok teşekkür ediyorum Allah razı olsun
Ayrıca
Kurân'da ismi geçen melekler şunlardır:
Cebrail (as)
Cebrâil’in (as) isimleri; Cibril, Ruh, Rûhü’l-Kudüs, Rûhü’l-Emin, Rûhullah, Rûhü’l Hak, Namus-u Ekber’dir.
“Şübhesiz o (Kur’ân), elbette çok şerefli bir elçinin (Cebrâîl’in, vahiyden ibâret) sözüdür! (O elçi) pek kuvvetlidir; arşın sâhibi (Allah’ın) katında çok i‘tibarlıdır.” (Tekvir, 19-20)
“(Ey Resûlüm!) De ki: “Kim Cebrâîl’e düşman ise, artık şübhesiz (bilsin) ki onu (o Kur’ân’ı) senin kalbine, Allah’ın izniyle, kendinden önceki (kitab)ları tasdîk edici ve mü’minler için bir hidâyet ve müjde olmak üzere o (Cebrâîl) indirmiştir.” (Bakara, 97)
“…Eğer ona (peygambere) karşı (ikiniz) birbirinizle yardımlaşırsanız artık şübhesiz ki, O’nun Mevlâsı ancak Allahdır; Cebrâîl, mü’minlerin sâlih olanları ve bunların ardından melekler de (ona) yardımcıdır.” (Tahrim, 4)
Mikail (as)
“Kim Allah’a, meleklerine, peygamberlerine, Cebrâîl’e ve Mîkâîl’e düşman ise, şübhesiz Allah da o kâfirlerin düşmanıdır.” (Bakara, 98)
İsrafil (as)
“Ve sûra üfürüldüğü gün, artık Allah’ın diledikleri dışında, göklerde olanlar ve yerde bulunanlar dehşete kapılır. Ve hepsi boyun eğen kimseler olarak O’na gelirler.” (Neml, 87)
“Artık Sûr’a bir üfleyişle üflendiği, yer ve dağlar kaldırılıp bir darbe ile birbirine çarpıl(arak darmadağın edil)dikleri zaman, işte o gün olacak olan olmuş (kıyâmet kopmuş)tur!” (Hakka, 13-15)
“Ve sûra (ikinci def‘a) üfürülmüştür de bakarsın ki onlar kabirlerinden (kalkıp) Rablerine koşuyorlar!” (Ya-Sin, 51)
“O gün (herkes) o çağırıcıya (İsrâfîl’e) uyarlar; ona karşı yan çizmek yoktur. Öyle ki, Rahmân(’ın heybetin)den dolayı sesler kısılmıştır; artık seslerin en hafîfinden (yalvaran dudakların kıpırdaması, korkulu ayakların hışırtısından) başka bir şey işitmezsin!” (Ta-Ha, 108)
“(O gün) gözleri (korku içinde) baygın olarak kabirlerden çıkarlar; sanki onlar, yayılmış çekirgeler gibi o çağırıcıya (İsrâfîl’e) doğru koşan kimselerdir. Kâfirler (o gün) der ki: “Bu, pek zor bir gündür!” (Kamer, 8)
Azrail (as)
Allah'ın kendisine verdiği emirle canlıların ruhlarını almakla görevli olan ölüm meleğidir. Kur'an-ı Kerîm ve hadis-i şeriflerde bu şekliyle değil, doğrudan anlamı olan Melekü'l-Mevt (ölüm meleği) terimi kullanılmaktadır.
De ki: “(Canınızı almak husûsunda) size müekkel olan (vekil kılınan) ölüm meleği canınızı alacak; sonra Rabbinize döndürüleceksiniz.” (Secde, 11)
“Nihâyet birinize ölüm geldiği zaman, elçilerimiz (olan melekler) onun canını alırlar; ve onlar (vazîfelerini aslâ) ihmâl etmezler.” (En’am, 61)
“…Nihâyet canlarını almak üzere elçilerimiz (ölüm melekleri) onlara geldikleri zaman derler ki: “Allah’ı bırakıp da tapmakta olduğunuz şeyler nerede?” (Onlar ise:) “Bizden kaybolup gittiler!” derler ve gerçekten kendilerinin kâfir kimseler olduklarına dâir kendi aleyhlerine şâhidlik ederler.” (A’raf, 37)
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta