Hiçbir şey eskisi gibi değil. Ne ben eski benim, ne geçip giden zamanlar… Yorgunluğum düşüyor gözlerimden, değer verdiklerimin değerinin düştüklerini gördükçe kendimi daha bir tanımaz hallere düşüyorum. Tek yanılgım herkesi kendim gibi görmem olmuştu. Bunca tanınmazlığım içinde tanıdığım tek güzelliktin… Değişmeyen yanlarınla gelişlerin, senden bahsedişlerime kucak açıyordu. Ben eski ben değildim. Yeni bir benin içine sürüklenip giderken… Ekside kalmış olsa bile çok şey, yeni günleri üzerime giydirişlerinle eskiyi soyunup üzerimden senliği giyiniyorum… Hayat seninle güzelse, ben bu hayatı seviyorum… Eskinin eskide kalışlarıyla, yeni günlere kucak açışlarımla…
Bazen sana olan özlemin sınırlarının sonuna dayanıyorum. İçim içime sığmaz taşarken, hiç beklemediğim bir anda çıkıp geliyorsun. Sadece bir kelimeye özlemini katık ediyorum. Sana ne kızabiliyorum ne de kızmış olsam bile bunu söyleyebiliyorum seni sen olarak kabul etmişliğimle. Ne eksik ne fazla göründüğün gibi... Sessizce akıp gidiyor zaman, sessizce seviyorum seni. Ne zaman sesli düşünüp sesli sevsem, sesim kesildi. Senin hislerin benim düşlerim sessizce karışıyor birbirine, sessizce bir oluyoruz. Biz en çok sessizliği seviyoruz bizi biz yapan yanlarımızı içine katışlarıyla... Seviliyorsun sessizce, seviyorsun sessizce...
Beni seviyor mu? Sevmiyor mu? Bilmem. Bunu sormamda... Bildiğim tek şey benim onu sevmiş olmamdır. Onunla yâda onsuz. Bir bedeni değil, bir yüreği bilirim. Yüreği güzel olmayanın bedenini neyleyim. Nasıl ki gözler kalbin aynasıdır. Onunda yüreği güzel olsun, gözlerinden yansıyan... Kendime bile itiraf edemediklerimin içine seni nasıl sokabilirdim. Sen gizli yanım, sessiz anılarım. Seni severken, sensizliği nasıl doldurabilirdim. Böyle bir bulmacanın içine, cevapları olmayan sorularla yaşanıyorsun. Yaşanması gerektiği kadarıyla...
Hani seninim diyorsun ya…
Ben gidiyor başka bir ben geliyor dünyaya, birbirini hiç tanımayan iki kimliğe bürünüyorum. Birisi sende olan, diğeri nerde olduğunu bilmeyen bir ben… Sonrası bir lafın düşüyor hatırıma, her şey sil baştan başlıyor… Gözlerime bulaşan yağmurlar, sensizliği kucaklayan zamanlar… Biz böyle olmamalıydık sözünü tekrar ettikçe; öyle olduğumuzu görmek en acınılası yanıdır bu ismi konulmamış birlikteliğin…
Herkes sana dair bir şeyler yazıp çiziyor. Herkes senden nasılda söz ediyor. Herkes bu kadar senden bahsederken, herkesleşmeyip, bu kadar sen doluyken herkesin görmediklerine sarılıyorum. Herkesin içinde kendime bir yer açıp, o yazılmazlığıyla kalmalı, o sadece yaşanmalı diye haykırıyorum. Herkes sen olmuşken, ben seni herkes değilsin diye sayfalara taşıyıp yaşatmaya çalışıyorum. Yüzyıllara meydan okuyan anlaşılmazlığına rağmen...
Sessiz kalıyorum sensizliğin karşısında. Konuşmayı istediklerimin dile gelmezliği, geçmek bilmeyen sensiz günlerim. Bu geceler hep böyle miydi? Hep ıssız, hep uzak, hep sessiz ve sensiz. Günlerin içine kaybolup gidiyorum. Gelip geçicidir yalanını dilime nakarat edip, gelip geçmeyişlere tanık oldukça gerçeklerle yüzleşiyorum. Sensiz olmak bir yana, sensizliği yaşamak iki... Ya sen kopuksun, ya ulaşılmaz oluşuna yitip gitmişliğim... Ya ben değilim, ya sen bende değilsin.
Sana bir şey demiyorum. Herkesin haklı olduğu bu dünyada sende haklısın. Haksız olanın kim olduğu belli olmayan bir düşten geçiyorum. İçimde yeşeren bir bahçe, mevsim kışa dönmüş yüzünü ve çiçeklerini topluyorum. Kendini hissettiren ayaz, ben baharı yaşıyorum. Düne dair izler silinirken, ben yüreğine yürüyüp gidiyorum ve sana…
Haklısın haklı olmasına ama özlendiğini bilmekte hakkındır haklısın…
Diyorum…
Nerede yanlış yapmıştık, neden yalnız kalmıştık böylesine tutkunluğun yaşandığı zamanların içinde… Ya neden ayrı düşmüştük, iç içe geçmişliğimizin bizi dışarıya savurmasını göremeyecek kadar kör oluşumuzla… Sevgili biz kördük, nasıl bir aşkı ördük yırtılıp gittiğini görmeden onca sevmişlikle… Şimdi yıkılmaz sanılan kalelerin bile, bir taşın eksikliğine devrildiğine tanıklık ediyoruz. Gidiyoruz birbirimizden hiç istenmemiş olsa bile gidiyoruz. Yakın zamana yosun tutuyor her yanımız ve yönünü bulacaklara yön olacağız. Biz birbirini bulamamışlığımızla…
Kendi içimde bir dünya
İçine sığmayan bir ben ve sen
Hisler aynası, düşlerim boyalı
Bu hesaplar kimlere sorulmalı
Sonu olmayan bir düşün içine düşmüşüm
Uyanmak istemediğim, uyanırsam gideceğin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!