Ayrık Otu Şiiri - Kasım Kobakçı

Gönül çeker
    ata yurdun hasretini,
Anlar manayı
    tartar gerçeği.
Asıl kıymet
    erdem ile vicdanlılık,
Özünü yitiren
    ruhlar karanlık.
*
Bu çağın
    yavan kalmış sevdası,
Boş lafta diller,
    nasır tutmuş kalpler.
Mühim olan
    eğilmeden ayakta durmak,
Sen en eyisi
    kendi dalgana bak.
*
Milleti boğmadan,
    gaflet uykusu,
Kandili boşalmadan,
    kalpteki imanın,
Hepten sarsılmadan,
    temeli karakterin,
Yoluna koyuver,
    hele şu işi sen.
*
Toprak kokar hasretim,
    akar çöllere,
Vakıf olamadım,
    dostluğun sırrına,
Uzanır bu kollar,
    Turan ellerine,
Hep zehirini,
    bal sandım be ağam.
*
Vatanın rengi, dokusu,
    yurdun kokusu,
Tuhaf gelir bazen
    kimseye sormadan,
Fark edersin sen de beni,
    anladığın zaman,
Koklamak ne güzel,
    çıkarıp da cisminnen.
*
Geçti gitti aylar,
    çabucak boşaldı ocaklar,
Öksüz kaldı,
    dalımdaki yapraklar,
Yitirdi değerini yuvam,
    ev sahibi gidince,
Peydah oldu ayrık otu,
    toprağın dibinde.