Aydın Gençalp Şiirleri - Şair Aydın Gençalp

Çünkü yaşanacak ne kaldı?
Bu haklı isyankarsızlığın içerisinde…
O zaman yürüyelim
Yürüyelim
Gururumuzdan arta kalanın elinden tutup
Boş, soğuk, isimsiz sokakları

İncecik topuklarla seke seke yürüyorsun
Kıvırmış bileğini dışarı doğru
Diğer elinle alışveriş torbalarını tutuyorsun sıkı sıkı
Güzelsin, biliyorsun bunu
Güçlüsün, bunu da...
Neşelisin, adamına göre...

Bu bakir şehir
Dünyanın en huzurlu yeri olmalı şuan
Soyutlamış kendini sanki
Yeryüzündeki tüm keder ve telaştan
Yeni yıkanmış
Mis gibi kokan bir gökyüzünde

Oturdum masaya
Bir elimde çatallı dilim
Bir elimde sırtında yürüdüğüm bıçak
Ortaya mevsim salata söyledim
Bakmayın tek başıma zıkkımlandığıma
Ben laflarım gibi salatamı da daima ortaya söylerim

Sokaklardan topluyorum bu aralar uykumu
Ölümü düşleyerek adımladığım sokaklardan
Kalın bir Do notası gibi ölümü
Bugün yine kimseye güzel bir şey söylemeden geçirdim günümü

Gecenin de üç hali vardır madde gibi

Denize elverişsiz
Su kesimi alçak
Ve yirmi beşini geçmiş
Bir yük gemisi kadar yorgun
Bu bedenimi bağlayayım sakin bir limana
İstedim

Gözlerimi açtığımda dibe doğru süzülmekteydim
Ellerim paramparça dümene kitlenmiş
Belki de giden mürettebatımdan çok
Harap olmuş gemime üzülmekteydim
Apansız çaktı yıldırımlar başımın üstünde
Kocaman, yatay bir yüzgeç geçti gözümün önünden

Ve hiç hesapta yokken
Hatırlayıp kim olduğumu
-Ben ki bu anılar denizinin hakimiyim!
Hatırlayıp bu sularda kaç defa kendi kendimi boğduğumu
-Benim canıma kast edemez benden başkası!
Unutturamaz hiçbir ninni bana benim bu sularda doğduğumu

Sıkıldım kuştan çiçekten böcekten buluttan
Bok demek istiyorum bir şiirimde de
Bok
Böyle kocaman, insanın burnunun direğini sızlatan
Dumanı üstünde bir bok!
Al sana günümüz şiiri...

Apartman boşluğuna düşmüş içimdeki çocuk
Güvercin boku kokuyor her yer şimdi
Zihnim aynı bu çömeldiğim yer gibi
Sağda solda bir iki çürümüş sebze-meyve
Ufak tefek yumurta kabukları
Ve gözden çıkarılmış birkaç oyuncak…