İçimdeki çocuk ölmedi, biliyor musun?
Parklarda hâlâ oynuyor,
Salıncağa biniyor rüzgârla yarışarak,
Koşuyor, düşüyor, dizleri kanıyor,
Ama yine de gülümsüyor.
Ne gündüz belli ne geceler,
Zaman bile suskun değil artık—
Soğuk bir yürek alnımdaki çizgilerde dondu,
İçimde fırtınalar hâlâ kavga ediyor, söndüremediğim.
Bir melek öldü içinde gizli,
Sessizlik var yüreğimde,
Yaralı gönlüme kilit vurmuşlar gibiyim.
Ne acılar içinde yaşadım,
Kimse bilmez...
Seni özlüyorum bugün,
Kalemim bile kâğıda sığmıyor,
Başımı alıp gidesim var buralardan.
Yazıp yazıp siliyorum kâğıtlardan,
Candan öte seviyorum seni, Esmam
Huzur bulduğum tek limanım, canım ablamsın
Gözyaşlar akarken yine seni düşündüm
Her nefeste, her duada sen varsın, ablamm
Ah, eskiden ne güzeldik, ne mutluyduk
Sana dair her şeyi seviyorum,
Gülüşünle ışık düşüyor karanlığıma.
İçimdeki acıları azaltacak tek sensin,
Yaralı yüreğime merhem gibi doğuyorsun.
Umut olsana bana, belki iyi olurum,
Rüzgar esti bu gönlüme.
Geceler yine karanlık, sensiz.
Çık gel artık, çık gel.
Kalpten kalbe...
Sen, özlemek nedir bilir misin?
Geceler yine sessiz, karanlık,
Karanlığın içinde seni ararım.
Gözlerimde yaş, yüreğimde sızı,
Her nefeste adını fısıldarım.
Yüreğim ağlıyor yine,
Masal bitti bak,
Onca yaşadığın hayatın ardından
Kendini niye heba ediyorsun?
Unutmak mülkü mü bazı şeyleri,
Yüreğini acıtan, iz bırakıp gidenleri?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!