Aydın Durucan Şiirleri - Şair Aydın Durucan

Akıllı insan
Bu dünya da sefa süren mi
Yoksa
Ebedi hayat da saadeti seçen mi
Doğru ile yanlışı görüp
Hak yolundan giden mi

Burası karanlık ve soğuk
Sanki içim ürperdi
Damarıma kadar işledi soğuk
Yok artık duramayacağım
Üstelik korkuyorum, kalmadı sabrım
İçeri girmek istiyorum

Bir varmış bir yokmuş
Böyle başlıyor benim hikayem
Sonbahar'da bir eylül sabahı
Güneş tam doğdu doğacak
Tam o sırada bir minik bebek
Hemde ağlıyor cıyak...cıyak

Gidiyoruz bir aleme
Kimimiz koşarak
Kimimiz uygun adım
Kimimiz de sürüne sürüne
Kime kalmış bu dünya
Söyleyin

Dün gece seni düşündüm
Yağan yağmurda
Karanlıkla beraber gelen,
Hüznünü ağırladım saatlerce
Şarkını çaldım yine
Resmini yaptım hayallerimin tuvaline

Seni seviyorum demek
Bu kadar basit olmamalı aslında
Seni seviyorum dedin mi
Yüreğini koyacaksın ortaya
Şimdi de adet olmuş
Seni seviyorum demek

Bazen, böyleyim ben
Sessiz, sakin ama asabi
Kopuyor işte
İçimdeki fırtınalar
Ama baksan ki
Sakin sakin, etrafına bakan bir adam var

Bazen hayatın yüzü gülmüyor yüzüne
Olamıyorsun herzamanki ruh halinle
İyi hissetmiyorum diyorsun kendini
Tam yalnızım dediğin zamanlar
Bir klavye tuşuyla açılıyor sana bütün kapılar
Samimi sıcak hepsi gönülden bu insanlar

İnsanı ürperten
Yüreğine kabus gibi çöküveren
Ne kadar da korkak değilim desen
Onun karşısında eriyip biten

Sıcacık bir merhaba

Offf yaaa! ! !
Sıkılmışım bak
Bu şehrin gürültüsünden, havasından
İyiki de gelmişim
Mis gibi toprak kokusu
Üstelik Cennet gibi bir doğa