Viran olmuş gönül bahçeleri hep viran...
Dünya kurulalıdan beri gelmemiştir böyle zaman.
Ne hal kaldı, ne hatır soran.
Zaman ahirdir, gelme üstüme benim...
Bir tatlı söz, bir güler yüze hasrettik.
Bugün bahçeme baharistan gelmiş
Tomurcuk çiçeklerini önüme sermiş
Ben hep emirle gelirim dermiş
Gidenler gitmiş,
Ağlasın gözlerim ağlasın.
Gönül sen nesin?
Bir sevda çiçeği mi?
Yoksa bir aşk masalı mı?
Herkes senden söz eder,
Kimseler bilmez seni.
Peki ama,
Geldik bu dünya evine
Bilmemki kimler sevine
Can vermek Hakk yoluna
Zordur kardaş zordur...
Yakamozların parıltısı,
Gecenin sessizliğine inat,
Ay ışığından alan gücüyle,
Adeta bir serüveni yaşar gibi,
Rakkaselerin raksı gibi,
Kendinden geçmişcesine,
Kan tutar beni kan tutar...
Dehşetli zulumlerin ortasında,
Vicdan fakiri, merhamet fakiri,
Kan kusturan topraklarda,
Kol gezen ölüm rüzgarları,
Yanıbaşımızda...
Gezsem tozsam bu cihanı
Yine de gönlüm kanmaz ki...
Önüme serseler cümle hanedanı,
Yine de gönlüm kanmaz ki...
Ağına takılmış bir balığın
Son çırpınışları gibi...
Ben ben miyim sanki.
Oynanan bir Karagöz oyunu mu?
Uzun zaman anlamaya çalıştım,
Artık bu filme alıştım.
Aynadaki görüntüyü
Kendi görüntüm sandım.
Bir ömür boyunca bulamamak,
Yollarını soramamak,
Yaralara merhem sürememek,
Ne acı... Ne acı...
Gözümün yaşını sileyim derken,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!