Aydan Güner Özdemir Şiirleri - Şair Ayda ...

Bir deliye yar oldum, tıkandı yolum,
Açam diye savaştım, açamıyorum,
Yollarıma bent oldu, tutuldu kolum,
Kaçam diye savaştım, kaçamıyorum.

Karanlıkta sakladım gülüşlerimi,
Ürkek, korkak, yorgun...
Çarkına tükürdüğüm dünya,
Sal bırak gelincik tarlalarını üstüme,
Renk renk çiçeklerin açsın önümde,

Gökten düştün yere indin
Attan düştün ite bindin,
Eşek dedin değer bildin
Bak yuları sende imiş.

Yükün ağır çekebilsen,

Kalemim aç ve oynak.
Yazmak istiyor fütursuzca her şeyi.
Yakın, ırak ne varsa,
İyi, kötü , ne kadar zıtlık varsa hayata dair,
Her şeyi vermek istiyor kâğıda...
Yazsa mı, yazmasa mı!..

(O)lumsuzluk tersiyle karışmış hayata,
(Y)alpalanmış hayatlar çaresiz,
(U)mutlar hoyrat,
(N)edenler- niçinler uçuşurken semada,
(S)ahi Dünya neydi benzerken Topaca,
(U)nutma ömrün biteceğini hunharca.

Sisli bir sabah, yıl yirmi iki,
Kocatepe’de doğdu güneşi.
Mustafa Kemal, ordunun başı...
Siz bu vatanı sahipsiz mi sandınız?

Bayrak düşer mi, yıldız söner mi?

Saygı;
İnsanın insana, hayvana, doğaya karşı koruduğu içsel bir seviye, ince bir çizgidir.
Ne kimseye yüksekten bakmak, ne de kendini yok saymaktır.
Saygı; farkında olmaktır, haddini bilmektir.
Sessizdir… Ama varlığıyla huzur verir, yokluğuyla her şeyi bozar.

Tende, canda bir can oldum,
Melek idim, insan oldum,
Aşka geldim, ayan oldum,
Sır’ra yakın ziyan oldum.

Turnam derdim baştan aşar,
Küpe koysam dipten taşar
Dağı, taşı hepten sarar,
Selam var mı, söyle Turnam.

Yolum belli, taşlı tozlu,

(S)us pus olmuş, de ataşta
(O)rtaya karışık kahvemsi bir şey
(N)edir bu telaş sevdiğim
(G)eç mi kaldın ki hayata
(Ü)stelik yer gök karardı bir anda
(L)azımsın bana, bırak telaşı hayra .