Atıl Kesmen Şiirleri - Şair Atıl Kesmen

Güneşin de yanan, çöl gibiydim
Bir damla görüntüne, yol gibiydim
Maviliklerine saklandım
Başak saçlarından
Bedenine, damlayan ter gibiydim

Kırılan düşünceler
Düştümü yanan çöllere
Bir damla göz yaşı, serap olur
Ve güneş için için ağlar
Kızğın kumlar,kendin de yanar
Kimbilir…..

Çağlar, akar gözlerim
Demine oturmuş aşkımın
Tutuklu kalmış
Acılarla, arkadaş olmuş
Gönül yaram'dan

Gel......Ne olursun
Sonbaharda esen rüzğarlarınla
Güneş olmuş sıcaklığınla
Yağmur damlalarına saklanmış aşkınla
Gel........
Düşen sarı yapraklarınla

Ağıtlar yakıyor
Sana ağlamaklı bakan gözlerim
Nasıl bir yürek acısıdır, katlanamıyorum
Nasıl bir zehirdir,yutkunamıyorum
Nasıl bir duygudur kendimi bulamıyorum
Nasıl bir aşk'tır bu, nefes alamıyorum

Şimdi
Daha iyi anlıyorum
Duyguların hislerin esir alınıpta
Dildeki kelimelere düştüğünde
Nasılda şekil aldıklarını

Gündüzlerin karanlıklara dolan dönüm noktasında
Doğan bir güneşin yok oluşu
Yıldızların bir demet olup, gönül gözümü biraz olsun aydınlatması
Kelebeklerin ise bu loş aydınlıkta her kanat çırpışlarında
Raks etmelerini...
Kımıldayan yaprakların sessizliğinde izliyordu gözlerim........

İnamıyorum
Senin sevgi adına çektiğin nefese
Duyguların
Göz yaşı olarak görülmüyorki gözlerinde
Hislerim
Keskin bir kılıç oldu

Gün solarda,gündüzlerin kararır
Hislerin yalnızlıklara esir düşerde
Sevgin yağarsa, bensiz gündüzlerine
Nefesini tut, gözlerini kapat
Kalbin, bir defa olsun
Sevgi adına,benim için, sen'de atsın

Kalp atışların, ağlayan gözlerimde
Seni özleyip, görememek
İşkencedir,ızdıraptır
Seni seven gönlümde
Ben neyleyim aşkı, sensiz gözleri
Tükendim bitiyorum