Atıl Kesmen Şiirleri - Şair Atıl Kesmen

Dünya, kaynar kazan ateşi
Hisler, kurşun yarası
Nasıl bir yaşam sancısı
Aynı ekmek,değişik yemek
Bana düşen,haram sevdi

Yaşam karelerim hareketlenmiş olmalıydı
Anlamsız bir iz bırakıyordu
Çektiğim her nefeste
Düşüncelerim
Kırılgan cam görüntüsü
Duygularım ise

Toz tutmuş kirpikleri
Namlı ucunda mermi bakışları
Vatan aşk'ı ana,baba,bacı
Mırıldanan nidaları arasında

Cepken sıkı bol geliyor cesareti

Duvar sessizliğine bürünmüş
Gözlerimden akan kendim
İstemiyerek çarpıyordu çaresizliklerime
Ağlıyordu gözlerim
Donmuş kirpiklerimin arasından
Bir elimde sevgim

Görülmez bir yokuşun inişindemiyim
Baş kaldırmış hislerim
Uçurum boşluğuna takılmış gözlerim
Sensizlik düşlerinde gezen sevgim
Ruhumun derinliklerinde ise
Ter kokusu sancısını hissediyordum..

Müsaade etmesede
Gezğin rüyadaki fırtınalar
Üzerime düşsede
Tonlarca yanmamış düşünceler
Seninle sonsuzluğun en uç noktasında
Yaşamak isterdim.....

Bana diyor ki
Benim
Mis gibi kokan tenim olmasaydı
Sen
Beni sevmezdin
Anlamıyorum Tanrım

Sen'siz kaldım üşüyorum titriyorum
Buz tutmuş gönlüme kar tipi olarak yağıyorum..
Kahroldum
Ağlamak nedir bilmiyorum
Sensiz kaldığım
Bu ayaz günlerde kendimi sevemiyorum

Sırların eşiğine, istemesem de basmıştım yüreğimi
Düşüncelerimi delen, acı çivileri
Kırmızı noktalara deniz olmuş
Köpüklerin de saklıyordum, kendimi
Bir kuru ekmek
Bir tuz misali

Sarardım soldum, sevgi dilinde
Güz oldum
Gördüm seni,bir ömür buldum
Sevgiydim,çiçek oldum
Açtım sen'de,aşkın kokusu oldum