Absürt ve Ateşli Gece Betimi – Kendi Sınırımda Döşenmiş Kıvımsal Sayfa
Gece, yalnız değildi. Saatler kıvım kıvım dönüyor, Ne yıldızlar gökte kalıyor, Ne bedenler kendi sınırında…
“S” yankısı duvarda titreşiyor, perde kendi kendine açılıyor. Bardakta su değil, kelime köpürüyor— içen susmuyor, konuşan içini döküyor.
Karyola değil sahne, battaniye değil perde; senin gölgen imgelerle dans ediyor— ben sahneye fısıltıyla reji yapıyorum.
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta