yaşama güzel insanların gölgesi düşmeli
tam da yurtsuzlaşmışken her şey
içi boşalmışken sözcüklerin
bir tozkoparan fırtınası bu
barbar yobaz bir ortaçağ akını
aşkın umudun barışın ayıplanır olmuş
sarmış insanı kuşatmaların katı karanlığı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
çok beğendim tebrik ederim
yasama guzel insanlarin golgesi dustugunde, o golge aydinlatacaktir insanlari, insanligi, bir gunes gibi. icinde yasadigimiz bu karanlik gunlerde insanin icini isitan, umut veren bir siir, tesekkurler.
etkiliyici ...
kutlarım dostum... yaşanmış hayatlar... kalemle dökülür, sessizce dizelere...
hissettiğiniz duygularınızı paylaşırcasına okudum...teşekkürler paylaştığınız için...
saygılarımla
Aydan Küllüce
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta