İnsan aşk ile vardır özünde.
Cevşeni kebir vardır kalbinde.
Bilinmez kadrinde,
kabri vardır sonsuz huzuru soluduğu ruhunda.
Aşkla vardır insan ve aşktan aşka vardır.
Ve önce aşkla özüne varır insan.
Yağmuru seviyorum diyorsun,
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Devamını Oku
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta