Aska Mamur Mimariden Şiiri - Seyfi Karaca

Dünya
Özgü sözü bir olanın engin ve yüce insanlığı üzerine kurulur, aşksa ezel yarenliğin sonsuz sınırsızlığını sevgili kılarak
Huzuru ve mutluluğu örer kurar dünya
Yahut bozulur berbat olur dünya evden çarşıya varamadan çürük bir lastik gibi sünen insanı kendinden koparıp
Kaypak kişiliksiz güvensiz dönek icabı gereğine itibarını haysiyetini mendebur edenler çöplüğü olur dünya
Bu yüzden sakın oka ki,
Teni henüz yakıcı kor içinde sıcak diye
Ellememezlik etmemeli aşkın narına yanmaya insan
Yoksa çok yazık olurdu ömre yazılı serveti sonsuz zamanı
Ivır zıvırın eften püftenleriyle çarçur etmeye
Bütün ara ve esas yonlarını renklerin
Kendine hasret ve hayran bırakan görüşmeleri güzelliğin huzurunda buluştururcasına
Dünya kitabının satırlarına sığmayan bütün mutlulukları doyurmaya yetebilen sevmek varken
Gün varken
Zemberek zuhur dolmanışken
Güneşle kucaklaşıp sevişerek suda fırtınalı denizlere yüzmeyi ve beyaz bulutlara yağmayı öğreten
Kara asvalttan
Toprak yollardan
Gitsen baksan ki ufuk çizgisinin öte ucuna gün bitiyor güneş batıyormuş ne mühim, sevgilide zaman zuhur tanımayan
Yarının sonsuzluk sicilinde yine aşk varken
Size sonsuz sevgilerimle demeye ruh güzelliği ve beden cazibesi ışıklar içinden sökün edip parlayan büyüyle
Ve desinler aferinine değil de, sevgiyi mamur eden mimariden
Hasretini hayalini görmek istediği düşlerden kendini okumalı bulmalı insan evreni
Hırçın kasırgalı esmelere karşı
Akıntıya kapılmaksızın
Kim
Kim
Kim ki diye bir soruya karşılık aklını gönlünü
Sevgilide bıraktığı
Kendi künyesini aşktan olana ve bilene

Haziran/25