Acumuğa Israrla Şiiri - Seyfi Karaca

İnsan çok çok olsa iki kere acı çeker
Bir kere sever tam sever
İki kere çektiği acı dediydik daha evvel biri doğarken
Ölürkendir belki bir diğeri
Arada elde olmayan dertli türkülerden elalan sazıyla
Hayatı hırsızsız ve hırssız paylaşmaların tatlısıdır
Kendini ortak edenler...
Ondan gerisi fasa fiso angaryadan tüleklik işte..
Dakkasını sektirmeden
Kırıntılık zehrini ziyan etmeksizin kuru gürültülerle
Yıllarını ören değirmenler çarkına veren
Rezil filimler afişlemesinden cızbızlık can yakarak
Ağbabaları mangalında şiş kebap..
Yanıp kavrulanlarıysa can ile
Elde yokların cananlığına püfür püfür
Vay bana, oy bana zırıldağından tingirik....
Küsüp kenara koyuyorsa nasibindeki hayatı...
Çünkü bir kere sevmedimiydi insan,
En başta doğarken bir kere yaşamayı
Aşkı ağlamak ve zırlatmak sanır o halde kafadan tırlak...
Hayata gelişiyle söz keşişmişti halbu ki kendini...
Sonra sapıp o niyesinden işte
(A) salaklığın halayıklarına tini mini
Cürüm bozduğundandır geçersiz bahanesi

Seyfi Karaca.......Aralık / 10