Arsız Özlem Şiiri - Sinan Bayram

Ne zaman unuttum desem seni,
Bir gülüşün düşer geceye usulca.
Anıların perdesi aralanır içimde,
Ve başlar yine… o arsız özlem.

Kapını çalmam çoktan yasak bana,
Adını anmak bile suç artık.
Ama gönül, ne yasa dinliyor,
Ne de zaman…
Özlem dediğin, bildiğini okur.

Sustukça çoğalır içimde sen,
Bir kıyıya vuran dalga gibi inatla.
Her gidişinde daha da kalırsın,
Arsız bu özlem, kovsam da kalır yanında.

Ne gece unutur, ne sabah affeder,
Kalbim harf harf seni yazar duvarlara.
Bir gülüşün bile yeter yakmaya beni,
Bir heves değil bu —
Simsiyah, suskun bir yara.

Desem ki alıştım yokluğuna,
İnanma.
Çünkü yokluğun bile sensiz değil.
Arsız bir özlem bu,
Seninle başlamış,
Seninle bitmeyi bile istemez gibi…

Sinan Bayram