Bir resim defterim vardı
Küçük basık meyhanelerde
Çizerdim babamın içtiği vakitlerde
Güzel papuçları vardı resimlerimin
Kısır anaların düşlerindeki bebekler giyerdi
Bir düş gördüm en fiyakalasından
Bir kadın ömrümü biçiyordu,gecenin rüzgarında
Elmaların altında otlar nasıl yeşilse
Ben de öyle mutluydum
Saçların uzanıyordu başaklara
Ellerin örtüyordu,öğlen güneşini
Elime bir kalem ve kağıt verildi. Hayallerimi çizmem istendi benden. Oysa çocukluğumda
Hiç kimse önüme boya kutusunu verip
Güneşi çiz dememişti.
Mavi renklerle konuşmam yasaktı
İşte bu yüzden gökyüzünü tanımazdım.Benden bu eylemi gerçekleştirmemi isteyenler bunu biliyorlardı zaten. Peki neden o zaman? Çünkü
Hayal kurmayı beceremeyen yığınlar çoğalmak ve benzerlerini aramak ile sorumlu hissediyorlar kendilerini. Ama ben bu benzerleştirme heveslerini kursaklarında bıraktım. Evet çocukluğum hayal kurmak yeteneğinden yoksun gelişti. Ama yine de kağıda öyle hayaller çizdim ki yığınlar dünyanın döndüğünü, güneşin doğduğunu, yıldızların parladığını ilk defa fark etmişlerdi.
Yaşamın kabuğunu soyuyorum
Cümleler devriliyor
Bir iç savaş ve beynimde bir ur
Büyümeye direniyorum
Ortalık dağınık
Toplarım birazdan gençliğimi
Düşünüyorum toprak kokusu o zaman daha bir güzel oluyor
çocukları yüreğimde görüyorum o vakit
doğa umutlu bir ışığa bürünüyor ben düşünürken
düşünüyorum çünkü biliyordum
Bugün dünyanın havası biraz suçlu
Eh biraz da mahkum var olmaya
Bulutların adına söylüyorum bunları
Yüksekten bakınca
İnsanlık, uzanmış açık bir ele benziyor
Avuç halinde merhamet beklercesine
İçinde yanyana uyuduğumuz gözlerin vardı
Rengi vardı saçlarını ,karadan
Düşmüş kuyusuna gölgemin
Ellerin vardı,tel örgüler parmakların
Gülüşün vardı
Uzanırdı karanfilde bir boğaz gibi
Kafamda rasyonel dokunuşlar
Kaç çağ göç etti belleğimden
Kaç kez yolları ayrıldı ruhumun
Ellerimi ve gözlerimi de alın
İçimde hangi varlık konuşur
Aynı anda sayısız nesneye dönüşüyorum
Neden Eylüller azizdir
Neden düşmez dillerden
Utangaç ,vefasız bir mevsim işte
Hayalim göğdedir, özüm yerde
Yaş almışım,ömrün güz faslından
Ellerim tez çekilmiş dünyadan
Bedenim firarda, ruhum ser’de
Ne hayır’ ı bildim , ne şerri




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!