Arif Tatar Şiirleri - Şair Arif Tatar

&
Hiç çıkmıyor içimden, hayalimin billur çeşmesi,
Hele her sabah aklıma, seyahatimin düşmesi,
Vakit tamam, demek için; gözlerime kanıyorum;
Yazık, boşuna, boşuna; düşlerimle kanıyorum!

Bir yanda şiire yaslanan gönüller...
Az ötede şeytanla yarışan gözler...
Ah, yok mu o, başıboş kırık sözler...
Bellidir insan son demde neyi özler!

Dahası olmalı dahası şiirin...

Ayların sultanı geldi ramazan...
Sana yakışanı, izandır izan,
Başkadır bir başka gözlerden sızan,
Ayların sultanı geldi ramazan! ..

Eski ramazanlar, nerede dersin!

Akşamüstü yanar lalede bir jale...

Her gelişimde buraya gözlerim kanar,
Güneş, beni bekler, içim kaynaşır kanar!

Yine boynu bükük niye süzülmüş lale?

Çöl yangınlarında
Kupkuru
Göl çukuru
Sisler arasında
Ufukta yanıyor bir ateş
Üstümde eprimiş

Şimdi gönlümüze yağmur yağdı...
Güneş, neyi bekliyor; solgun!
Yeniden doğmaksa bugün...
Bunda dualar öyle ki uzun...

Gözler, yağmurla yarışta...

Yağarsa sepken inciden,
Yeşili sarar sımsıcak!
Işıklar yanar inceden,
Rintler geçmiş çok eskiden!

Yağmur yağar sele döner,

Sil baştan...
Kuruyorum hayatı,
Kendimce;
Soruyorum,
Kendi kendime,
Son kez ümitle sevdiklerime,

Yakında duyulur bir bebek sesi,
Ne kadar dayanır bilmem nefesi,
Fark et bu da kalmış kimsesiz garip;
Olmaz mı bir insan buna muzdarip!
*
Derler uzaklarda bir garip ölmüş,

Arada bir atıyla aşiyanı geçerdi
Sanki altında yerler ezilerek giderdi
Aşağıya son defa gözlerini dikerdi
Niçin ona dediler bilmem ki Deli Musa

Dağların yeşil alnı gölgelenir git gide