Gönül adamıyım ben, hayatı gerçeküstü yaşarım..
Nisan yağmurları ıslatamaz beni mesela;
Ben zaten sevdadan sırılsıklamım..
Cihana sığmayan hayallerimin sultanı;
Çırılçıplak gerçeklerimin kölesiyim..
Eğilip bükülmeden yaşarım ben hayatı;
ağla sen doyana dek,
sesini duyan olur mısralarında;
buğulu gözlerinden süzülen pınarları silmek isterdim
titreyen ellerimle;
ya da bir tebessüm çizebilmek, duygularının aynasına;
dokunamasamda gözyaşlarına mısralarımla...
Oy yüreğini sevdiğim,
Ne güzel bakışların var.
Allı morlu boncukları,
Ne güzel takışların var.
Bedenini benimle paylaşan
Doğurup dünyaya getiren
Sevip okşayıp büyüten
Anacığımın hakkını şimdi ben nasıl öderim
Kendi yemeyip yediren
Her gece seninle uykuya dalıp,
Her sabah sensiz uyanmak;
Ne büyük azaptır bilir misin?
Bütün hayallerim seninle ilgiliyken,
Senin buna ilgisiz kalışının bende yarattığı çelişkiyi anlayabilir misin?
Kaç kez çıkıp gitmek istedim hayatından;
Kendini kaybedip aşkı bulanlar mıdır
mutlu olanlar?
Yoksa, aşkı unutup kendini bulanlar mı?
Aşkta kendimize yer yoksa eğer,
İçimizde aşkın ne işi var? ...
Uzun uzadıya anlatmaya gerek yok,
Herkesin bir düşüncesi vardır elbet kendince.
Kerli ferli kelamların lügatımda yeri yok,
Az konuşur, öz söylerim aklımın yettiğince.
Efkar-ı umumiye hiç de bağlamaz beni,
Aç sen açabildiğince tüm çiçeklerini bahar.
Yine aşık olayım.
Aşık olup hem sevdaya dalayım.
Dalıp sevdaya kanatlanıp uçayım.
Kanadım varsa eğer hayatın anlamı var.
Karanlık çökerken
Ve sis kaplamışken bu şehri,
Martı telaşıyla çırpınıyorsa yüreğim,
Buğulandırıyorsa gözlerimi eğer kaybolan kızıl ufuk,
Güneş değil, sensin sisin ardına saklanan demek ki...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!