Bu dünya, bu koyup gittiğin dünya…
“Kahrın daniskasını dosttan gördüğün”
Kuşları; insanlarıyla haldaş,
Kuşlarına, insanlarına gönül verdiğin.
Kendini parçalarcasına sevdiğin,
Kendini dilim dilim böldüğün,
Bu çoşkun gönülle, bu mert yürekle
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta