Evet, ne acı...
Bir yara kapanmadan, diğerine şiirler yazıyoruz şimdi.
Her mısrada biraz daha eksiliyoruz belki de,
Bir kadının son nefesiyle sarsılıyor dünya,
Ama kimse duymuyor…
Ve biz sustukça daha da büyüyor bu sessizlik.
Yola düşen gölgemin,
Yorgun, yol arkadaşıdır ömrüm...
Ve insan öykülerinin,
Raslantılı sularında, seyreden bir gezginim.
Rüyamda gördüğüm, umutsuz kadın,
Devamını Oku
Yorgun, yol arkadaşıdır ömrüm...
Ve insan öykülerinin,
Raslantılı sularında, seyreden bir gezginim.
Rüyamda gördüğüm, umutsuz kadın,
Maalesef ............
Kadın = Anne, eş, kızım
Öğrenemedik gitti..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta