Önder Akın Şiirleri - Şair Önder Akın

AĞRIYAN YÜREĞİMDEN ÖLDÜM

kırık bir saz gibi şimdi dilim
özlemin kaldı yüreğime bir ekin
gezindim durdum izbe odalar
tersine döndü zaman

BİLEMEDİM

bende bu aşk acısı
geceler boyu kapımda hep ayak sesi
gözlerimde bulur beni
hep bir fırtına

GELDİK

biz hangi kentte göreceğiz güneşi
hiç ortası olmadı bu aşkın
bağır çağır tüket yüreğimi
ama tüketme içinde beni

CANIMI YAKaR

beni bir canımı yakan
birde terk ettiğim şehir bilir
içimde sakladığım sen kiminlesin
içimde yine fırtınalar

Akıttıgın zehir doldu yüreğime
sorma çok yordun
öyle bilemezler bir bakışınla açan çiçeği
ah bilemezler
sende görme

DEĞMEZ

gün battı çoktan susma vakti
her bir yalanın bir kurşun
yüreğim sayende poligon
olduğun yerde kal

DERDİMİN İLACI / BAKMA ÖYLE DERDİMİN İLACI

kaç gece geçtim senden
her doğan güneşle devam dedim yeniden
uzaklaşsam az senden yabancısıyım her şeyin
kazanan sen dönen ben oldum sevin (sen)

kim girdi yatağına
isyankar içim yıkık
tanıdığın değilim artık
yanağında kimin eli
bil ki ölümü dokuyorsun

DİZ KURŞUNA


alışık yüreğim yağsın üstüne
yağmur misali diz kurşuna
çare yok

ELLERİN MİYDİ BANA ZEHRİ İÇİREN

bir hadsiz için mi yükledin yar ihaneti omzuma
bir korku durur ah sol yanımda
tutuşur durur içinde ateşin
seven çevirir mi sevdiğine yazı kışa