Gidişin mi
kabullenemedim sustum
Zorlama bu cezaya alıştım
Ben de duran kalbime yerleştiğin gün
Şimdi bütün saatler gelişine kurulu
İhanet etmedim çekip giden gözlerine
Akıttıgın zehir doldu yüreğime
sorma çok yordun
öyle bilemezler bir bakışınla açan çiçeği
ah bilemezler
sende görme
HANGİ OMZA DÜŞTÜ BAŞIN
Gittin ne ağır geldi gidişin
İsmini koyamadım bu gidişin
Geceyi sarıyor delik deşik edilişim
Tutunuyor yüreğim eskilerine
HEY POLYANNA
Güneşe versem kendimi
Köpürür müydü yüreğin
sahili döven dalga gibi
gönlümü gurbet kokan sırlara batırdım
Karşıma çıkıyorsun yeniden sevecek gibi
Bizim için duran zaman hareket edecek sanıyorsun
Geçti güzelim bizden bahar
ümitlenme birleşsekte bulur bizi yine bildik olanlar
Bu aşk kimsesizliğe verildi
nazar mı değdi o nur yüze
yüceden yüceye şavk verirdi
bir uykuya
düzlükler yokuşa dönüştü
miras kaldı Leyla’nın yükü
ÖLÜMÜN RENGİ
dur gitme ne olur
ne kırgın ne küs değilim
ölümün rengi çöktü tanıdık değil bu yüz
Bir tarih yazacak aşkın yangını yüreğimden
gözlerinde küllenmiş aşk yeşeriyor odunu ben
Seviyorum seni en derin aşkların üstünde
Gel dağılsın gökyüzündeki yalnızlığımın yıldızları
Yıllara borcun kalmasın dilimde ismin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!