Anne (ölmek İstemiyorum) Şiiri - Önder Akın

ANNE (ÖLMEK İSTEMİYORUM…)

Bırak gülüşler kalsın yüzümde
Bir çocukluğum kaldı elimde
Çocukluğumu alırsan o gülüşler silinir
Döv istersen kır bağır çağır
Ama çocukluk kalsın bende

Göremesen de
Gülerken hıçkıra hıçkıra ağlar yüreğim
Sessizce
Taştı içim
Bazen insanın kendine danışmaya sözü olmaz
Ve sözü bedenine vurur.
Mesela neden ellerim sürekli saçlarımda
Bilemezsin
Çocukluğum orada durur.
Sözler ağır gelir,
Her itham da yorgun düşer bu beden
Sorma
Hüznüm var benim

Rüyalarımda görüyorum
Hadi ufaklık deyişin, sesin aklımın bir ucunda
Bir eskiciden diğer eskiciye koşuşturmalar
Sonra dünyanın en lezzetli yemeğine gelir sıra
Bilmezdim imkansızın bu kadar acı olduğunu
Simit alacam diyerek,
Simit almak için sabaha kadar örgü ördüğünü

Bu suskunluk, bu durgunluk
Kış gecelerinde
Yüreğini yakar, beni ısıtırdın.
Söyler misin?
Senin aynan niçin olmadı?
Anne.

Bu suskunluk, bu durgunluk
Çoğu zaman şaşkındık
Ama mutlu
Sen hep umutluydun
Yaslan göğsüme der saçlarımı okşardın
Gök kubbemdi orası
Büyüdüm
Büyüyen bedenim oldu.
Ben bıraktığın yaşta kaldım anne?
Yıkılmak doğal afetlerle olmuyor sadece
Ben seninle yıkıldım anne
Beni öldürmeyen
Bir hançerde benim yüreğimde saplı

Bu suskunluk, bu durgunluk
Çoğu zaman uzaktın kendinden
Ne kadarda ufalmıştı bedenin
Ama biz hep mutluyduk değil mi anne?
Güneş hep sende batardı
Saçlarının beyazına yıldız derdin
Biliyor musun?
Sende hiç acım olmadı benim

Bu suskunluk, bu durgunluk
Yağmuru beklerdi gözlerin
Çaktırmadan çisilderdi gözlerin
Ve çok kötü bir oyuncuydun
Katıla katıla ağlamak için geceyi beklerdin
Ama biz hep mutluyduk değil mi anne?
Göğsünde garip bir yalnızlık
Söyleyecek onca şey içerisinde
Avazın çıktığı kadar sürgünsün kendine
Nasıl bir korla tutuştun sen anne

Bu suskunluk, bu durgunluk
Sen mahallede ki tek arkadaşım
Telden araba
Taştan yapılı oyuncaklarımız vardı
Her seferinde yenerdim seni
Sırtında taşırdın ceza olarak beni
Ve hiç ayrılmayacaktık biz seninle
Başka neleri gizledin benden
Ama biz hep mutluyduk değil mi anne?
Bisikletimi
Merdiven boşluğuna koydum
Senden sonra anne

Bu suskunluk, bu durgunluk
Çok sevdiğim
Bir katil babanın çocuğuyum
Dahası annemin katilinin çocuğuyum ben
Ve biz üç kişiydik
Bizim hikayenin sonu hiç gelmedi.
….
Ve senden sonra hiçbir şey değişmedi
Anne
Emine BULUT’ ta çocuğunun gözleri önünde katledildi.
Son sözü ”ölmek istemiyorum”
Ve niceleri

Özgecan Aslan Şükran
Ceren ÖZDEMİR
Nermin YUMUŞAK
…
Lütfen babam gibi, siz kimseyi sevmeyin
-ki kadınlar yaşasın
Ve çocuklar gülümseyerek uyansın

KATLEDİLEN KADINLARIN ANISINA