Ziynet Hepşen Şiirleri - Şair Ziynet Hepşen

Hayat arkadaşım,gönül yoldaşım
Elini tuttuğum sen değil misin
Nikahla bağlıdır başına başım
Mahremim,sırdaşım sen değil misin ?

Çocukmuşuz karşılaştık o günde

ne mekan kalır, ne biz, bu garip dünyada....
ama verdiğimiz bir selam yayılır semada....

selam vermeden geçen dostlar bize küsmüşler demek...
şimdi yeni dostlar bulmaya yetmiyor yürek....

Beş yıl müebbet yedim hayattan,
Kırıldı kalemim.
Şimdi genel af dediler,
Açıldı kelepçelerim.
Fakat ne kalem tutabiliyor elim,
Ne de heceler söyleyebiliyor dilim.

Gökyüzünde yıldızı varmış
Her insanın doğduğundan beri
Hatta bir yıldız kaydığında
Gitti derler birileri...

Yıldızımı merak ediyorum,

Bir "hiç"ti hayat aslında
Gözümde "hep" yaptığım
Dünya da öyleydi ya
Fazlaca abarttığım

Hor bakma aşikare bakma ki göz incinir
Lütfetmiş dili o Yâr söyleme söz incinir

Nevbahara meyletme geride yaz incinir
Vurma mızrap ile hor gövde i saz incinir

Saçları öylesine gür , uzun
Arasına gece girmiş gündüzün
Bir omuzdan bir omuza örerdi,
Buğday saçlı kızi idi Yıldız'ın...

Arasına mavi boncuk takardı,

Etiketler galip geldi aşka
Bu aşk bi başka
Cigaran marka
Araban marka
Elbisen marka
Telefonun ayyyy fon