Anne, ne anlamlı ne derin bir kelime ama benim için sadece hüzün ve gözyaşı.
Neden mi?
Anne deyince soLyanımın sızısını hiç dindiremiyorum.
Ben senin ne varlığını ne de yokluğunu anlamlandıramıyorum.
Sadece Anne dedikce içime düşen ateşi biliyorum.
Hani anneler yavrularını hiç bırakmazdı,
Hep koruyup kollar, bağrına basardı.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Çok duygulu çok içten..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta