Anne Şiiri - Nurettin Sevim

Dünyaya getirdin hem de süt verdin.
Varını yoğunu önüme serdin.
Soğukta giydirir, üşüme derdin.
Hakkını ben nasıl öderim anne?

Yıllarca taşıdın beni kolunda.
Hastayken bekledin sağ ve solumda.
Sevgi, ışık dolu senin yolunda.
Hakkını ben nasıl öderim anne?

Anne sen yemedin bana yedirdin.
Anne sen giymedin bana giydirdin.
Fedakârlığı sen bana öğrettin.
Hakkını ben nasıl öderim anne?

Küçükken ninniyle salladın beni.
Her zaman şefkatle kolladın beni.
Büyütüp okula yolladın beni.
Hakkını ben nasıl öderim anne?

Şimdi yaşıyorum gurbet ellerde.
İsmin dolaşır bütün dillerde.
Anne kokun kokar esen yellerde.
Hakkını ben nasıl öderim anne?

Siz yuva misali ben de karınca.
Çalışırdık bütün bir yaz boyunca.
Kalamadım yanınızda doyunca.
Hakkını ben nasıl öderim anne?

Anne üzerimde hakkın pek çoktur.
Ayrılık ateşi batan bir oktur.
İnsana anadan başka yar yoktur.
Hakkını ben nasıl öderim anne?

Bir gün seher yeli ayırdı beni.
Kırmışımdır belki bir gün ben seni.
Bir kusurum varsa affeyle beni.
Hakkını ben nasıl öderim anne?

Zannetme Nurettin unuttu bizi.
Unutur muyum hiç anne ben sizi.
Yalvarırım Rabbim kavuştur bizi.
Hakkını ben nasıl öderim anne?
Hakkını sen bana helal et anne.