Çok uzun sürecek bir ameliyatın başlangıcındayız,
Bütün insanlık adeta anestezi altında,
İnsanlık kültürünü yok edip tirit bir hayat tarzının dayatılmasına karşılık yapılmak istenen bu ameliyata karşı ne yapmalıyız?
Ameliyat öncesi kaça bölünmüş durumdayız?
Birbirimizi anlamaya ihtiyacımız olduğu halde neden anlamaya niyetimiz yok!
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Başkalarını küçük görürse kendisinin büyüyeceğine, inananlar çoğalıyor,
Başkalarını aşağıladıkça kendilerinin yukarıya,
Tırmanacağını sanan zavallılar çoğaldıkça çoğalıyordu.
Doyumsuzluk ve şımarıklığa bir anestezi gerekiyor... Yüreğine sağlık.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta