Altıgen Şiiri - Kasım Kobakçı

İşçi arı, ilk mumu yoğuruyor,
Minik yapı, usulca beliriyor,
Kovanın temeli de atılıyor,
Doğal sır, bu altıgende duruyor.
*
Binlerce can, bir hedefe yürüyor,
Her biri, yuvaya damla taşıyor,
Bu ortak çabayla, yaşam sürüyor,
Doğal sır, bu altıgende duruyor.
*
Köşeler, hiç eğri yanlış olmuyor,
Her göz, yanındakiyle tam oluyor,
Bu mühendislik, aklı da aşıyor,
Doğal sır, bu altıgende duruyor.
*
Kırların özü, buraya doluyor,
Her polenden, ayrı koku geliyor,
En güzel nektar, burda birikiyor,
Doğal sır, bu altıgende duruyor.
*
Sarıdan kızıla, renkler dönüyor,
İçinde ışık, göz kamaştırıyor,
Sanki, bir mücevher gibi parlıyor,
Doğal sır, bu altıgende duruyor.
*
Çiçek bahçesinden, koku siniyor,
Tatlı buğu, havaya karışıyor,
Yaklaşanı da, hemen cezbediyor,
Doğal sır, bu altıgende duruyor.
*
Her gözü de, ağzına dek doluyor,
Sırlı yüzey, bereketi koruyor,
Ballı zenginlik, ondan okunuyor,
Doğal sır, bu altıgende duruyor.
*
Tadanın dilinde, hoş tat kalıyor,
Yenince, vücuda derman oluyor,
Şifalı lokma, sofraya konuyor,
Doğal sır, bu altıgende duruyor.
*
Kıymetli ürün, bunda saklanıyor,
Topluluğun gücü, dersler sunuyor,
Sabırla, işin sonu bulunuyor,
Doğal sır, bu altıgende duruyor.
*
Bu saf lezzet, nesilleri besliyor,
En doğal armağan olup yetiyor,
Bin yıllık bu döngü, devam ediyor,
Doğal sır, bu altıgende duruyor.