Hüseyin Peker Şiirleri - Şair Hüseyin Peker

değişme uğurlu gözlerin kan
damlatsa boş yerlerinden
ucunda işleyen kalyon küçüklerine
sarıl. bak bir denizdesin
su bardağına sığış
hareketsiz ve deniz.

İşte yaktım ışığı
Gece başladı içimde
Dışımda ve içimde
Gece başladı
Yüreğimi kimlere sorayım

insanlar gürültü yapmayı sever
sesler azaldığı zaman kaya çatlağında
seslenen kalmayınca pembe evlerden
alır avcuna kuş kadınlarını
tehlikeli kayalardan geçirir
davul sesini keman teline çevirir

Eski kayaların adını sordum
Yaşamışız dediler
Canım istedi yoruldum
Güneşler çizildi göğsüme

Toprakları kalemle çizelim

Çok uzaktayım sizlerden
O ünlü yokuşun gençliğinden
Her gün boya ve matbaa kokusu
İki bira içip ozan dedikodusu

Çok uzaktayım sizlerden

Susuyorum kaya yarıklarında
Ölçülü biçimde sürdürüyorum günlerimi.
Bitirdim cennet düşlerini
Yaşanmaz bildiğimiz su yollarında
Bir daha doğma istemem boğazı bağlı:
Konuşma demeyin, içime çektim isteklerimi

Sevgili dostlar, ince kirpiklerle uğrayın
Siz bey evlerine, hoş bileziklerle uğrayın
Oynayalım, dikine barını bir kere
Arnavut saz takımıyla, aşşahtan gelirim diyene
Çift sarı telde, dik kaba hicazlar çıkaralım
Bir ayak, iki ayak derken eskisi gibi

‘Setbaşı’ndaki Çam-2’nin
yeni dostlarına’

Bir şiire oturmak yaldızlı otellerde
Neydi, bilirsin, gözetlemek haneberduşun
yok yere öldürüldüğü o serüveni: İnce hayat

Başkası doğar, insan kendi dalını keserken
sicimle, dünya bağlarını koparıyorken
son gününde, ondan bir önceki..
içe kapanır insan, ceviz kanadında
özel bir dalgalanma gösterir
emredici kuvvetler karşısında duruyorken

Ölmüş birinin anısına beste yapıyordum akşamları
ne çok ölü birikmiş arkamda
ne çok kartvizit
yaşarken görmedim saçlardaki güzelliği
gözlerdeki parıltıyı; yastık iki kişi
çok gelmiş yorganımızdaki bitki müzesi