Bu rezalet, bu batak kimin işi?
Ey saklı karanlıklar da gözleri açık!
Bu tehdit, bu cürümler yıkar mı bizi?
Dümensiz bir gemide okyanusa çıkarsın.
Senin sual ettiğin evveldir bu millet
Olacak iş değil bu ama çok felsefedir;
bir tuhaf sevip, sevişmek!
Ne varsa bozuk, yaydan zemberekli
hüzünler gibi kalibresiz sarılmak birbirine.
Ama bizi hep böyle bozarlar.
Karanlık üzer mi üzer? Gülmeyen yüzü.
Sen! Kendi içinde ki kayıbı örten, ben diye bir gerçek var
Akustik bir cevherin görünmeyen elinde, boşluğa hükmeden
Kaç milyar yıldızın içinde dünya ve onun unutulmuş bir yerinde
Dokuz milyar da bir tanıdığım, bir sen var.
Seni; içtiğim su gibi, yürüdüğüm yolun bozuk sathında
Geçtiğim her sokağın ve duyduğum bütün şarkılarda
Kırılır yürek
zaman yersiz, üzülür can...
Tıkanır için,
varlığın nedenlerine gelmez cevap
gözyaşı süzülür yüze, yürekten boşalır kan
dökülür yere, değer ne varsa tutulmaz.
Sıkılan can ile darlansan
Ey gözü yüreğe sır vermez!
Ne gün susar ne gün yere batsan
Dost değil bir kimse
Gel ey can! Candasın demez.
Öyle maksut düşüncelere verdim ya kendimi
en taze zamanlarda bıçkın arzulara kapılıp.
Her düş tatlı bir su gibi ferah geldi ya içime
ne gerçeği gördüm, ne anladım şu dünyayı.
Bugün Ağustosun 23'ü saat 21.29, ay batmış
Ben düştüysem ahın garabet inine
Girme! Ne olur, değme içime! ...
Bu dünyada husulü can çeken
Olma düşmanım, bakma yüzüme!
Ey cana mücerrep rastın göğsü!
Mahşerde hayatın bir sahnesi
Ve Kopyaları, yarınları…
Yaşanmış acıların sualleri.
Bir yanda birikmiş celse benim
Açılıyor her sorguda bir yaprak
Ve katlanıyor cezam milyonla çarpılarak.
Ne sokaklarında insan var, ne sokak var bu şehirlerinde
üstünde yürüyen ceset, bedenler var! İçleri boş...
Tepem de dikilme bir fener gibi, sersem olup bırakılan avare
akıl mı var! Bıraktın mı? Yürek bitmiş, ortalık kaynıyor!
Her köşesi sapa,
günahlar yürüyor. Sevaplar azapta, adam bitmiş!
Ben!
Çiğ dökerim gözlerimden; senin çimen tenin de baharı müjdeleyen, benden duygu duygu filizlenesin diye.
Ben!
Zehrederim kendime, bulut gibi toplanır boşalırım zemheri, yüreğinin kuraklığına. Sen, üzülme diye...
Sen!
Bir çiğe muhtaç baharın gelişine sevdiğim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!