Alper Kürük Şiirleri - Şair Alper Kürük

Renkten renklere sokar insanları şu para
Kendinde iki renk var: ya beyazdır ya kara.

Karası kolay geçer ele pek zor saklanır
Beyazını bulmak güç,terle yunur,aklanır.

Neye hayıflanırım...bir bilseniz neye?
İngiltere'de yaşayıp
' SİR ' olamadım diye...
Keder değil kader...
' SİR ' olamadımsa da
Sır oldum yaşamımla, bedenimle bîteviye...

Herşey herşeyini dökmüş ortaya
Pazarda satılık misâli.
Tabiat tüm güzelliğini
Bak şu karşıdan gelen dilber
Dik göğüsleriyle yuvarlak kalçasını
Gözlere hedef etmiş

Başındaki gözleri önde değil arkada
Yürüyor önündeki engelleri görmeden...
Böyle yaratıklar var her ülkede dünyada
Onlar toplulukları uçuruma götüren...

Böylesi yaratıklar yapar işin tersini

Kâlbimi aşkla yoğurup sana verdim
Senden izinsiz aldılar
Bilmediğim birine aşıladılar.
Yıllardır koklayıp nefes nefes
Seni doldurduğum ciğerlerim
Birilerinin olacakmış

Sizi boşken sevmem kadehler
Boşken hiçsiniz
Ancak camdan ibaretsiniz.
Dertsiz insanları hatırlatırsınız
Bu hâlinizle.
Benim içimi dert doldurur

Kader başa yazılmaz
Baştan yazılır...
Yol ikiye ayrılır
Seçim sana kalır...
Olumluluk yolun biri
Olumsuzluk diğeri...

Izdırap çekmek için yaratılmışsa insan
Bir tatlı ânı bile ürkek kalp ile yaşar,
Ona aittir ızdırap,onundur bütün hicran
Bir ancık yüzü gülse ardından kalbi ağlar...

Ağlamak gülmenin habercisidir
Bilmem ki bu sesler neyin nesidir?
Sevişmek hayatın bilmecesidir
Çözebilenlere aşk olsun derim.

Ben de bir zamanlar böyle değildim

Kasvetli olursa hava
Kâbusla dolar rüya.

Böyle bir gecede gözlerimi kapadım
Rüya âlemine daldım.