Alper Eğrikar Şiirleri - Şair Alper Eğrikar

Sen gidiyorsun!
Benim içime Akif doğuyor,
Asım'ı dışarı çağırıyorum!

alper fehmi

Aşk-ı Muhammed,
Gönlümüz iman.
Gel sen de et,
Aşkımız ilan.

Allah Ya Allah

'a sözler;

Dünya bazen güzel oluyor,
Bakarken kafanı çevirmediğin iki saniye.

Hani yolda giderken yazıları okursun ya,

avizelerime bakmak için de gelir misin?
halimin derbeder olduğu aşikar,
hediye falan istemez, senin gözlerin,
gözlerin var..
sandalyemi tutacak bir çift ele de ihtiyacım,
yalnızlık zor, ışığı bile kapatamıyorum.

işte öyle ya,
bir vızıltı gibi geçtin gittin.
iz bıraktın ama olsun,
zaman olmasa ne yapardım ben?
sanki bundan önce başkaydı, ben hep tektim.
seninleyken iki.

Günlerden cumartesi.
Yağmur yağıyordu.
Damdan bir güvercin düştü.
Bembeyaz, irice bir güvercindi.
İki üç çizikle atlatmıştı ölümü.
Gözleri melül bakıyordu.

Ben,
bir doğulu olarak varım, onlar batılıyken.
ne alafranga ne de avrupai,
biraz oryantalist çokça İslami.

Ben,

Ben,

Dumanlı akşamların içinde,
koynumda gönül alan çiçeği toplarken,
aşık olmuşum.

Eski, usülsüz bir tren gibi,
Gidiyorsun durmadan.
İçinde, elbisende süslediklerin.
Küçük adımların.
Yavaş yavaş dönüp bakmadan.
Sıyrılır nihayet savaşlardan.

Bu hayatın bir kısmi kablolarıyla,
Bağlantımız kesiliyor.
Birileri tarafından belki,
Bekliyoruz, beklemeyi sevmeyi.
Bunakların huysuz kadrolarıyla,
Bensiz bir pazar düşünemiyorum.