Ben alıştım güneşin doğuşunu sensiz izlemeye de
Yaralı gönlüm alışamadı bir türlü sensizliğe
Sonun da ölüm olsa koşarak giderim de
Yolun sonu çıkmasa sensizliğe
Anlamadın beni hiçbir zaman hiçbir dilde
Hep umursamaz oldun seviyorum dedikçe
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta