Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Çelişkilerin birlikteliğiyle var oluyor yaşam...Kutluyor,saygılar sunuyorum sayın şair...
Aynen öyle tebrik ediyorum...
Bazen duygularımız aklımızın önüne geçiyor,bazende aklımız duygularımızın,sonunda ikisi bir olup yön veriyor yaşantımıza,insanız,beşeriz düşe kalka ilerliyoruz hayat yolunda.yüreğinize sağlık üstadım kutlarım sizi ilhamınız bol kaleminiz daim olsun.
Bazen akıllı oluruz,bazen deliririz.Ama özünde mantığımızın sesiyle hareket etmezmiyiz ya da gözümüzü karartıp tek düzeliğin dışına taşımazmıyız kişiliğimizi.Hep bir savaş vermezmiyiz yaşamla.Sonunda da yüreğimizin götürdüğü yerde son noktayı koymazmıyız.
Kutluyorum.Saygılar
Sevgili kardeşimin bayağı karmaşık duyguları var anlaşılan..'Sıkıntı insana unuttuğu şeyleri hatırlatırmış'Umarım kısa sürer.Saygı ve sevgi ile.
böylesi bir savaş aman allahım aklımız başımızda kalsın ki dizlere yansıyan biz olalım bir yarımız deli öbür yarımız aman ha desin :)) harika bir muhakeme ,muhasene ve felsefesi ağır anlayana saygılar...
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta