Akıl Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Akıllıyla akılsız birbirine eş değil,
Akıldan yaya olmak dayanılır iş değil.
İçerisi boş olan başlar asla baş değil,
Akıldan yaya olmak dayanılır iş değil.

Akıl gibi cevher yok en zengin hazinede,
Akılsız olan düşer kolaylıkla zillete,
Şükür et aklın varsa, o verilmiş nimete,
Akıldan yaya olmak dayanılır iş değil.

Yöneten salt akıldır bedeni maharetle,
Doğruyu eğrilerden ayırır dirayetle,
Yıprandıkça gelişir daha büyük gayretle,
Akıldan yaya olmak dayanılır iş değil.

Herbir türlü kararı kotarıp alan akıl,
Ayağın basmadığı yere uzanan akıl,
Sevgilisi uğruna tutuşan, yanan akıl,
Akıldan yaya olmak dayanılır iş değil.

Gülünce gülen odur, o ağlar ağlayınca,
Hasrete düşen odur yari bulamayınca,
Her işi o başarır karınca kararınca,
Akıldan yaya olmak dayanılır iş değil.

Keramet akıldadır şaha kalkınca yürek,
Korkunca korkan odur ürküp yelpirdeyerek,
Gaddar olan akıldır insafa gelmeyerek,
Akıldan yaya olmak dayanılır iş değil.

Ellerin ne iş görür aklın çalışmıyorsa?
Cehdin nerden doğacak aklın savaşmıyorsa?
Eli nasıl seversin aklın bağdaşmıyorsa?
Akıldan yaya olmak dayanılır iş değil.

Barlıoğlu diyor ki; akıl bedenin şahı,
Bir değersiz ülkenin değerli padişahı,
Duygular aklın yalnız birer küçük meddahı,
Akıldan yaya olmak dayanılır iş değil.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 392-393/412)