Biz ilk sigaralarımızı
Kaçak göçek
Dağıstan pide kebap salonunun
Zula bir köşesinde içerdik
Utana Sıkıla
Pide yaptırmaya gittiğimizde...
Ne güzeldi o ellerin
tarlada
gün ağarırken çapa yapan bacım
umuttu yüreğinde yeşerenler
tarlanda
yeşeren ürünler gibi...
Kızdığım zamanlarda mı yoksa sakin olduğum zamanlarda mı daha iyi yazıyorum henüz ayırdına varamadım. Şimdi de kızdığım bir zaman. Ders yapmayan ya da yapmakta zorlanan diyelim, kızıma kızdım ve asaplarımı relaks durumuna getirmek için, aldım kalemi elime yazıyorum. Ne yapalım biz de böyle rahatlıyoruz işte...
Ne yazılabilir böyle durumlarda, herkes her şeyi biliyor, hani demiş ya eski yunan filozoflarından biri''Hiç bir şeyi bilmediğimi bildiğim için diğer insanlardan daha akıllıyım''diye. Biz de mi bu yaşlarda her şeyi biliyorduk da sonradan mı unuttuk? Şimdilerde ne unuttuğumuzu da unuttuk...
Kutup Ayısı Dalışı Günü, diye bir gün varmış... Her yılın ocak ayının birinde ’’Kanada’da her yılın ilk gününde yapılan Kutup Ayısı Dalışı’nda (Polar Bear Dip) binlerce kişi, soğuk havaya rağmen kendisini buz gibi sulara bıraktı. Ülkede bir gelenek olarak yaşatılan etkinlik, Vancouver, Halifax, Calgary, Toronto, Charlottetown ve Oakville kentlerinde büyük katılımla gerçekleşti.’’
Dünyanın Kendi Ekseni Etrafında Dönüşü Günü (Earth’s Rotation Day) Bir de böyle gün varmış 8 0cak günü kutlanırmış her sene... ’’Hepimiz dünyamızın kendi etrafında döndüğünü çok iyi biliyoruz. Hem de inanılmaz bir hızla. Gezegenin tam bir dönüşü tamamlamak için 24 saat sürüyor ve dönmesi nedeniyle, gece ve gündüzleri yaşıyoruz. İnsanların hayatta kaldığı tek gezegen olan Dünya kendi ekseni etrafında dönmeye de devam edecek. Dünya’nın Dönme Günü, 1851’de Dünya’nın kendi ekseni üzerinde döndüğünü gösteren Fransız Fizikçi Leon Foucault’u kutlamak için düzenlenmiştir.’’
’’Dünya’nın dönüş hızı, günden güne ve yıldan yıla değişebilir ama gene de her sene 8 Ocak günü Dünya’nın Dönme Günü olarak kutluyoruz ve Foucault’ u onurlandırıyoruz.’’
Genellikle hiç bir mesleği olmayan insanlardan duyarsınız bunları... Mesleğin ne diye sorarsınız insana ’’Mesleğim yok ama ne iş olsa yaparım ağabey.’’ diyerek işin içinden sıyrılmaya çalışır... Bu tiplere ben çok gülerim...
Bazı zamanda face de denk geliyor bazı tipler ki bir çoğu bunların ilkokul mezunu ya da hiç bir okul mezunu değil, hemen yazıyorlar ’’Hayat Okulunda okudu veya hala okuyor.’’ ba ba ba ba ba... Okumaya ne kadar meraklıymış meğerse bu arkadaşlar... Ben de denk geldi mi soruyorum Hayat Okulunda dersler zor mu? Veli Toplantısı filan oluyor mu? Karnelerinizi kimler veriyor? Ekmek karnesi ya da kömür karnesi yerine geçiyor mu aldığınız karneler? Böyleyken böyle...
Gel çalış asgari ücret verelim sana diyorsun, parayı beğenmiyor arkadaş. Meslek diyorsun... Her şeyden anlarım ben ağabey diyor. Bakım, tamir, onarım işleri... Temizlik, çay demleme, yemek yapma, getir, götür, bir daha getir, anlarsınız ya... Dostum, bunlar o kadar zor şeylerde değil... Muhaseben var mı? Bilgisayar programlarından anlar mısın? Tınnnn tınnn tınnnn! Yabancı dilin var mı? Yes ile no bir de vatiz diz den başka bir şey bilmiyorsun.
Siz de meşhur musunuz? Değil misiniz, olsun ben de değilim çok şükür, ama hayatımızda bir dolu meşhur varmış hem ünlülerden hem de ünsüzlerden. Bakalım neleri ile meşhurlarmış.
Çok önemli bir şahsiyet Şeyma Subaşı hanım, Mısırlı milyarderle, özel jetle, yüzükle meşhurmuş. Şener Şen ağabeyimiz, kendisine layık bir rol bulamamasıyla meşhurmuş. Aleyna Tilki hanım kızımız, çabuk büyümesiyle meşhurmuş. Aziz Yıldırım hep haklı çıkmasıyla bayağı bir meşhurmuş. Serdar Ortaç beyefendi kumar tutkusunun zararlarıyla meşhurmuş... Erkan Petekkaya yazıp yazıp sildiği mesajlarla meşhurmuş...
O meşhurlar zaten meşhurdu öncenden de bir de benim halkımın içinden çıkan, her ne kadar onlar gibi tanınmasa da meşhur olan, hem de çok meşhur olan bir dolu insan var...
Bizler çocukluk yıllarında hep bir arada güler, eğlenir, oynardık... Çoğu zaman akrabalar ile tatiller yaptığımız olurdu... Ekonomik zorluklar olsa da çok da tavan yapmış bir durumda değildi o eski zamanlarda...
Teyze Çocukları, benim kuzenler, bu gün kırklı yaşları geçmiş olsalar bile aramıza katıldıklarında çok ufaktılar... Epey yaş farkımız olsa da her ortamda iyi anlaşırız yine de... İpek ve Mert canlarım onlar benim, diğer kuzenlerim gibi onları da çok severim. Beraber satrançta oynadık, zamanında tatillere de gittik, bilardo, masa tenisi de oynadık, bisiklete bindik, yaptık bir şeyler, zevkle, coşku ve muhabbetle..
İpekçiyim daha küçükken rahmetli babam, eniştem, teyzemler tatile gitmişiz Didim'e... Yeni yeni ağzından kelimeler çıkıyor, konuşturmaya çalışıyorlar ''Anne, baba, kelimelerinde sıkıntı yok gibi, hadi kızım bir de enişte de bakalım.'' Yok, demiyor, demeyecek gibi... Ertesi gün bir daha ''Hadi yavrum enişte de söyle bakalım çok kolay.'' Yok, yok, demeyecek galiba...
Ellerimizi, yüreğimizi açtığımız zaman
o mülteci çocuklara, o cennet kokululara
elbette bütün masumların yüzleri gülecektir...
Koşarak sınırı geçmeye çalışanlara
adımlarını barışa açanlara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!