Evli ve bir çocuk babası olup 2012’den beri Oslo da yaşıyorum. İlk, orta ve lise öğrenimimi Elazığ’da, Lisans ve Yüksek Lisans eğitimimi Işık Üniversitesi Bilgisayar Mühendisliği bölümünde tamamladım. KU Leuven Üniversitesinden (Belçika) Bilgisayar Bilimleri alanında 2012 yılında doktora derecesi aldım ve 2014 yılından itibaren Norveç Bilim ve Teknik Üniversitesi Bilgisayar Bilimleri bölümünde Doçent olarak çalışmaktayım.
http://siir.ahmetsoylu.com
Şen olasın, ah sen şen olasın,
Eylül’de ay ışığında yanasın.
Kuru bahçemde serçe olasın,
Taş üstünde tane toplayasın.
Yaş idim, kuruttun,
Sonra bağrımı oydun.
Ah kader, ah kader,
Ölüm bize ne eder.
İçimden ırmaklar aktı,
Bakıyorum içine,
Taşlaşmış pencerelerinden.
İçindeki yalnızlığı merak ediyorum.
Dokunuyorum sana,
Henüz dökülmemiş duvarlarına.
Suretler görüyorum,
Dağınık ve bulanık.
Ben ceviz kabuğunda,
Dalgalı bir okyanusta.
Babamın omuzlarında,
Babama; Tatlı tatlı sev beni,
Gökyüzüne sar beni.
Masallara kar beni,
Serçe olayım sal beni.
Anneme;
Bin parçaya böldüm,
Dost ben beni beni.
Bin kapıya koydum,
Dost ben beni beni.
Bin çiçeğe bürüdüm,
Çıkıp adımlasam sokakları bu gece,
Varır mıyım sabaha evime?
Penceremden bakmak istiyorum sana,
Ama koca bir adam gibi değil,
Utangaç bir çocuk gibi.
Bir sultan bağında al gül olsan,
O şen bülbül ile sen dost olsan,
Bin nefis kapısından girersin de,
O gönül kapısından giremezsin.
Dağ başında bir papatya olsan,
Bir gece ansızın uyandım baba ocağında,
Serin bir yaz gecesi cırcır böcekleri ötmede.
Mahalle bomboş, sıcak bir rüzgâr esiyor hafif.
Kaç yaşındayım, neden buradayım bilmiyorum.
Belki yedi yaşındayım, uzun bir rüyadan uyandım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!