Verseler ömür diye,
Yaşanmış her bir aşkı,
Geçip gider yine de,
Bak sen içimde sancı.
Dökseler şimdi içimi,
Sen bir güzel göçmen kuş,
Bir bahardan bir son bahara.
Ben bir sarı sonbahar yaprağı,
Dalımdan baktığım toprağa.
Rüzgâr inletir, yağmur ağlatır,
Söyleyecek ne lafım var.
Ne canı terk edebildim,
Ne yâri avutabildim.
Yaşadım sadece, yaşım var.
Vaktidir can yaş döker.
Seni terk eden herkesi,
Ve nihayet kendini,
Terk et…
Kimini kalabalık bir caddeye,
Kimini yeşil bir tepenin yamacına.
Unut, duyma, görme!
Yolun sonunda ne var baba,
Buluyor mu insan aradığını?
Yağmurlu ıssız bir sonbahar,
Ağır ve yorgun bir tebessüm.
Dökülüyor mu sarı yapraklar,
Nasıl bir karanlıktır bu ya Rab,
Bir batıp bir çıkmakta ruhum.
Çağırışlarım öyle ağır beyhude,
Hep geçip gitmekte gölgeler.
Nasıl bir zindandır bu ya Rab,
Ziyandayım ben şu cihanda,
Azaptayım ben hep divanda.
Ararım imanı sanki günahta,
Meyletmez ki dost hiç bana.
Nice kapılara durdum sessiz,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!