Ahmet Hani Şiirleri - Şair Ahmet Hani

yorgunum
Çok yorgunum
Ele yorgun ki
eğer Yüzyıllarda
uykuya dalarsam
yene yorgunluk

Dünyadaki tüm zenginliklerden
Toprağın tüm mülklerinden
Bir ova, yeşil bir tepe
koyun sürüsü
Ve kuzuların şarkısı
Sıcak alevleri olan bir soba

Dehşetli karanlık gecedir,
Aysız , yıldızsız .
Şehir uykudadır.
Demir ile beton ile
Yücel miş
Çok katlı bu evler

beni bırakma
Dizlerimde kuvvet kalmayıp
ellerimi bırakma
ellerimi bırakırsan
düşüyorum.

Dünyanın hangi köşesinde
Acılarınla ​​baş başa kaldın؟

gözyaşlarının yağmuru
Özlemlerinizi azaltır.

sen istediğin
Oldu
benden sadece
Bir avuç kül
kaldı.

Nehir ve su
esintinin okşaması
Söğüt ağacının gölgesinde
Güneşin ve ağaçların parlak gölgesinde
mavi gökyüzüne bakarken
uzanıyorum

Gün biter
koşmaktan
amaçsız koşulardan
Birden bire
geceye ulaşıyor.

Ev denilen bir kafeste
yaşıyorum.

pencereden bakıyorum
Çimento duvarları
Kapalı pencereler görüyorum.

bir sabah
bahçede
sabah güneşi
Yaprakların yanaklarını öpüyor
Esinti çiçekleri okşuyor.