Ahmet Çelik Şiirleri - Şair Ahmet Çelik

Gün ufukta kaybolunca başlar sevincim
Belirir yıldızlar uykuya dalar deniz
Bir sen varsın bir de ben yapayalnız
Dağlar karanlıkla buluşunca sana dönerim.

Zaman bizim olur mehtap görününce

Ayrılık garip masal muratlar çakışır mı?
Bülbül küskün ağlarken gülle ötesim gelir
Her boyutta ararken saklanmak yakışır mı?
Ayakla sürünerek elle gelesim gelir.

Uyumayan her âşık bir tana bağlar
Goncanın rengi kadim o bülbül kapar
Hangi yöne dönersen inan ruh ağlar
Kalptir benim efendim yol ona sapar.

Davranış edebiyle her yürekte bir çınar
Sevildikçe sararan aşk gerçeği Gülmira
İçtikçe doyulmayan gülüşü billur pınar
Ömür boyu aranan nur çiçeği Gülmira.

Sanki kızgın güneşte taş üstünde su kızı

Aşılacak her engel geçmişte kaldı bitti
Vuslat haber yolluyor gülsen artık sevdiğim
Duruldu aşk ummanı üzüntü elem gitti
Azrail el sallıyor gülsen artık sevdiğim.

Zemheride açılan umut gülünü derdik

Altından yel geçeni sabit bir varlık sandım
Kalpsize bel bağlattın kader hampama binme
O terk edip kaçarken cehenneme eş yandım
Çocuk gibi zırlattın kader hampama binme.

Meğer yok olurlarmış gölgeler gün batınca

Tapu alırım diye yandır Allah’ım yandır
Oturup düşünmez ki arz dedikleri handır
İçindeki ummana bir barnak da sen bandır
Ağlamaktan gülmez ki gelen diyor cihandır.

Hastalık şifasıyla kalbe ararken derman

Hayalimde kor yaşarım
Uzaktayken hasretim sen
Yüce dağı zor aşarım
Rüyamdayken hasretim sen.

Her mevsimi tor dolaştım

Her çiçekte aradım Cemalin hayal edip
Varlık bedene arken sızlatan hasret niçin?
Âlemi temaşayla derinlerde seyredip
Bir sonsuza akarken sızlatan hasret niçin?

Ayrı görüp kendimi bu dünyada ben tekim!

Zannederim herkesin oynarken köçeği
İstersen ol idamlık istersen hayal kur
İbretle canın saklar ağustos böceği
Hayat tek kullanımlık sen tepin tepin dur.