Ahmet Aydın 18 Şiirleri - Şair Ahmet Ayd ...

1
Çeşmenin dilinden:

Yol üstüyüm, tanığım, zamana sürgün
Sırrı, sıvası dökülmüş yüzüm
Yekindim, yorulmadım kalbimden akarım

Sokaklarda hayata direnen umut çocuklarına
İstanbul
Ah istanbul
Bir fahişenin yorgunluğunda
Ve çılgın
Ve mavi uykusunda

*
Geceyi yırtarak, gündüzü kokluyarak
Emeklediğim patikalardan sana, doruklarına
Toplardım yücelerden şimal rüzgarını
Dağ kokusunu, savur yüzüme, dağıt saçlarını

Açmadan silkelerdi
Tütün tabakasını
İki parmak
İki dudak arası
Sarardı cığarasını
Körkütük karanlıkta

Öğretseydin ya usta
Öğretseydin ya bana
Kilim örmeyi
Şiir işlemeyi
Öğretseydin ya usta
saçlarını öreydim

Gün kavuşurken arza
Gül sularken
Her akşam taşlıkta
Yüreğin titrermi hala
Sızlarmısın

Yıllar önce görmüştüm bir duvar halısında,
Avcı vurmuştu yavru ceylanı okuyla.

Belki bir aşiret kızıydı, sevdasını,
Bize böyle göstermişti yarasını.

Yol tutulmuş
Can kuşatılmış
Ey sevgili hayat
Ne biçtiysen aldım sırtıma
Her mevsim aşk makamında
Ben aşk ıslağında

Düşte gör, düşte
Bir hayına
Bir zalime
Düşte gör
Yar
Kadrim

Gittin de
Elin kaldı
Yakamdaki çiçekte

Gittin de
Kar-beyaz bakışın kaldı