Ah İstanbul
Görmeyi dilediğim son
Kötülenmekten kararmış,susmuş,küskün bahtsız
Ne semtini bilirim ne insanını
Ne de sesleri sonsuzluğuna kaydedilmiş bozacılarını
Dalmaktan korktuğum
içine ancak hayatım pahasına girebileceğim bir denizsin
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Ne semtini bilirim ne insanını
Ne de sesleri sonsuzluğuna kaydedilmiş bozacılarını
Dalmaktan korktuğum
içine ancak hayatım pahasına girebileceğim bir denizsin
Ben sana sadece intihar edebilirim
............
bilmediği bir şehri şairlere özgü bir güçle hayalinde canlandırarak kendi ürkekliğine kalkan edebilme cesaretiydi dizeler...
bir şehrin büyü(k)leyici görgemine karşı ancak intiharn edebilirim, ancak boyun eğebilirim yengisi içinde sürüklenirken dizeler son ketrede bir yangına atılacak yakılacak bir gönüllülüğe dönüşüyor.. bu öyle güzlü bir ironi ki, aslında aydınlanmak, kendi aydınlığı ya ada insanlığın aydınlığı için şairin kendini feda edebilmesi imgesini çağrıştırıyor..
son dize de, şiirin genel akışının içine bir mizah gibi düşen 'Aydınlık olsun deyüüüüüü... 'dizesinin eski istanbul diline yönelik özel bir anlamda bilinçli olarak kullanılmadıysa, bana şiirin güzelliğinde bir gölge gibi geldiğini bildirmek isterim...
artık burada ki tercih yine de şaire aittir.. ya bu dizenin gölgesinde serinlemeyi ya da bu dizeye g'ölge etme başka ihsan istemem' demeyi seçmek şairin hakkıdır.
tebriklerimle şair
:):):):)
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta