Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

Ateşi görüyorum,
Rüyalarımın öldüğü yerde uyudum,
Gece kuşağına teslim ettim ruhumu,
Karanlığın koynunda teslim şuurum..

Benim kendime düşmanlığım,

Öfkemin yelken direği,
Öfkemin güvertesi,
Başım önüme düştü,
Karanlık galebe çaldı üşüdüm..

Güneş arkamda kaybolup gitti,

Ümitsizce duran çabalar,
Yatık duran kitâp,
Duyduğu acı hisleri unutur,
Düşüncelerinin dalgınlığı içinde..

Üşüyen yaratıkların soğuk ihtisası,

Yoğun hüznüm cana kemiğe gelse,
Verselerdi boğardım elime,
Gece karanlığına yüzümü yaktım,
Lambayı yaktım sonuç ve sebeplere..

Gözler hiç kavuşmadı vagon sonuna,

Kıskanırlar dostluk maskesi altında,
Yıkmaya çalışırlardı özellikle nedense bizi,
Aşkın değişik yansımaları,
Yoruyor bütün bunlar beni..

Ölüm acılığı kaldı,

Darbenin şiddetiyle,
Rüzgârda uçan bir yaprak gibi savruldum,
Huzursuzluk çökmüştü içime,
Yine karanlıklara gömüldüm..

Dudaklarım bıyığım altında ince,

Sevgi küçüldü,
Gözyaşlarında buğulanan hayâli gibi,
Cehalet kaldırımlarında yürüyoruz,
Cahil insanların rahatlığıyla gülüyoruz..

Yiyecekler karanlık..; yalnız..

İçim paramparça,
Sensiz her gece,
Karanlıklar içinde kayboldum,
Çığlıklar duydum beynimde..

Yıkandım gözyaşlarımla,

Tebessüm yüzünde açan güneşti,
Başım öne düştü olamadım mani,
Kaçtım havliyle canın,
Döndürmem gerek acımı,

Gemilerim sarsıldı ve yandı,

Gözleri aşkın,
Anca buldum arzuları,
Düşleri uçurumdan attım,
Hâkim olmuştu kararlılığım..

Diş çöküp kulağımı acıya dayadım,